Ja ja ja, jullie dachten dat jullie van me af waren but guess again :D Nu zo’n 3 weken terug in Nederland lekker broodjes met kaas aan het eten lijkt India wel weer heel erg ver weg. Maar ik kan jullie natuurlijk laten hangen nadat jullie allemaal zo geduldig en lief mijn verhalen allemaal hebben aangehoord moet ik natuurlijk ook het einde wel vertellen.
Net even gekeken waar ik jullie had achtergelaten en ik kan je vertellen; ga er maar even lekker voor zitten :P
Na mijn trip in Aureville ben ik vooral bezig geweest met meer dingen koken en uitzoeken hoe ik verder kon werken voor de solarheater. Ik kwam er daarbij ook achter dat er nog meer mensen zich als sponsor geroepen voelde en er was dus meer geld beschikbaar gekomen om de solar heater aan te schaffen. En ik wil daarom alle sponsoren bedanken er was een extra bedrag van 207,50 euro opgehaald. Na het binnenkomen van dit geld heb ik gelijk knopen doorgehakt om gewoon te gaan voor de aanschaf van de solar heater omdat ik erin geloof dat dit het leven in het weeshuis aanzienlijk gaat verbeteren. Maar daarover later meer.
Aangezien je hier als vrijwilleger niet zoveel westerse mensen tegen komt is het fijn als je andere vrijwilligers van andere weeshuizen kent en samen dingen kunt ondernemen. Dat moet Sara, de voorganger van Berend als vrijwilliger bij Mercy home, ook hebben gedacht toen ze vlak voor haar vertrek uit Tiruvannamalai gemeen op haar achterhoofd viel. Na een ziekenhuis bezoek wilde ze toch liever niet daar verblijven en ging naar huis om niet veel later toch weer naar het ziekenhuis te vertrekken maar dit keer het ziekenhuis in Pondicherry een groter plaatsje 2 uur van Tiru. Hier is ze meerdere keren ontslagen en toch weer terug in het ziekenhuis beland wat in je eigen land al niet zo plezierig is, maar in een vreemd land met zullen we zeggen heel andere ziekenhuizen dan wij hier gewend zijn is het zo mogelijk nog vervelender. Gelukkig had ze in haar tijd in India al wel genoeg vriendenrelaties opgebouwd om mensen om haar heen te krijgen die voor haar konden zorgen. Maar zo snel mogelijk weer naar Duitsland was voor haar toch wel een wens, hiervoor zat nog 1 kink in de kabel ze moest in Tiru een brief krijgen waar op stond dat ze India mocht verlaten. Dit omdat ze al meer dan 6 maanden in India was geweest en dit soort bureaucratische dingen dan langskomen. Aangezien ze gewoonweg te zwak was om te reizen hebben we met veel kunst en vliegwerk er toch voor kunnen zorgen dat Berend, Venkatesh en ik het briefje konden ophalen. Hierbij alle hulde aan Venkatesh die regelde dat Sara niet zoals gebruikelijk zelf naar het kantoor moest komen. Een van mijn laatste weken in Tiru kwam door dit voorval wel in het teken te staan van Sara thuiskrijgen maar dat hadden Berend en ik ook er graag voor over. Ondertussen waren Berend en ik alletwee ziek geworden na onze trip en ondanks dat het er naar uit zag dat het reddingsteam niet kon vertrekken door een voorhoofdholte ontsteking en wc-problemen hebben we toch op tijd de brief bij Sara kunnen afleveren. Zij is daarna als het goed is zonder problemen richting Duitsland vertrokken om daar verder behandeld te worden voor haar val. Ow als iemand nog wil weten wat ze precies had…..dat was eigenlijk vrij onduidelijk maar ze had een kleine schedel fractuur en ik hoorde tussen de verhalen door ook iets over een kleine bloeding maar ze deden in India hierover nogal vaag, het blijft natuurlijk wel India :D
En toen en toen en toen……Toen dat allemaal voorbij was gingen we weer over tot de orde van de dag. Ik heb nog zoveel mogelijk tijd met de kinderen doorgebracht met spelen met de meisjes, stoeien met de jongens en over het algemeen veel geknuffel :D (tja ik blijf natuurlijk wel ik :D) De sportdag kon jammer genoeg niet doorgaan omdat Kumari het te gevaarlijk vond. Voorgaande keren dat de kinderen van WIDE met de kinderen van Mercy speelde is er 1 met een gebroken been en 1 met een hersenschudding geëindigd en Kumari wilde dat niet nog een keer ondanks mijn aandringen dat we het goed zouden organiseren. Ik vond het een grote teleurstelling maar snap Kumari’s bezorgdheid ook wel weer, ook Berend vond het jammer maar hij heeft wel geprobeerd in een later stadium iets in die geest te doen met zijn weeshuis.
Niet veel later was het alweer tijd voor mij om te gaan en richting Chennai te vertrekken om Tikor (mijn vriend) van het vliegveld op te halen. Berend en Venkatesh zorgde gelijk dat we ook hiervan een feestje gingen maken. We vertrokken 2 dagen eerder om bij een vriendin van Venkatesh, Vishnu Priya, nog twee dagen in Chennai door te brengen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet het idee had dat ik veel van de stad heb gezien, aangezien Chennai na alle kleine tripjes niet meer zo als een immense stad overkwam. We zijn namelijk naar een park geweest dat heel handig ook nog aan een strand lag, hier had ik het gevoel dat we ver buiten de stad waren maar volgens Vishnu Priya zaten we midden in de stad. Ook zijn we natuurlijk naar heel erg lekkere restaurants geweest en hebben we verschillende tempels en het strand meerdere malen bezocht. Na al dit moois moest ik dan toch afscheid nemen van Vishnu Priya, Venky en Beertje en ben ik Tikor gaan ophalen. Ook dat ging weer in stijl want Venkatesh had wel even geregeld dat een neefje van hem, de vriendin van dat neefje en haar broer met mij Tikor gingen ophalen om ons daarna nog even door te rijden naar een plaatsje een uur buiten de stad :D
Na een kleine week alleen met Tikor te hebben doorgebracht had ik gezorgd dat we een paar dagen in Tiru ingepland hadden in ons reisschema en ik heb hem dan ook zoveel mogelijk van TIru willen laten zien. Zo zijn we natuurlijk ook bij het WIDE beland en had Kumari voor heel lekker eten en een soort afscheidsfeestje gezorgd, ik moet wel zeggen dat ik het heel moeilijk vond om nu voor de ‘laatste’ keer gedag te zeggen tegen iedereen. Na een grote groepsknuffel en allemaal individuele knuffeltjes (dat vonden ze trouwens maar raar :P) gingen de kids naar bed, en zijn Tikor en ik naar beneden verhuist om nog even met Kumari en gezin tv te kijken. Vooral afscheid nemen van Babloo vond ik moeilijk vooral toen hij bij me op schoot in slaap viel :P. Kumari vertelde me dat Babloo ook heel gek op mij was en zelf in mijn weekje weg van hem had gezegd dat hij nu niet meer een goed in zijn schoolschriftje kreeg omdat ik zijn huiswerk niet meer met hem deed……..ach….. :S
Tussen al die emotionele verhalen door vergeet ik nog bijna te vertellen wat jullie veel intresanter vinden want hoe is het nou met die solar heater afgelopen……???? Nou dat zit allemaal zo toen ik terug kwam in Tiru na mijn Tikor ophaal trip kreeg ik van Kumari te horen dat zich veel problemen met de solar heater hadden voorgedaan ze moesten een extra watertankje laten aanleggen om water van hoog genoeg te laten komen en dat zou voor een paar extra duizend roepies zorgen…ik vertelde haar dat dat geen probleem was en als dat moest dat dat dan maar moest maar na mijn definitieve vertrek uit TIru kreeg ik opeens een gehaast telefoontje dat er nog meer niet volgens plan ging. Doordat de solar heater zo zwaar is en er een extra tank op het dak moet worden geplaatst kan het dak dit niet dragen om ervoor te zorgen dat het dak verstevigd kon worden was nog zeker een extra 300,- euro nodig en jammer genoeg heb ik zoveel geld niet zomaar klaar liggen dus ik verteld Kumari dat het dan maar even moest wachten. De chaos begon eigenlijk vanaf hier want toen kon ik van een afstand ook moeilijk bepalen wat er moest gebeuren en Kumari wilde niets doen zonder mijn toestemming. Voor mijn weten na allemaal moeilijke email conversaties gaan ze de solar heater nu op het sterk genoeg gemaakte terras plaatsen zodat er nu niet 300,- euro extra moet komen. Dit is dan een project van latere zorg want voor een betere plaatsing voor zowel veiligheid van het ding als van de kinderen zal de solar heater nog wel op het dak geplaatst moeten worden. De bouwlui van de solar heater hebben er wel mee ingestemd om hem nu op het terras op te bouwen en kosteloos hem later te verplaatsen maar om hem te verplaatsen zal dus wel eerst het dak verstevigd moeten worden. Dit verhaal krijgt dus nog een staartje. En ik ga proberen jullie op de hoogte te houden.
En dan is nu toch echt het einde aangekomen…..ach…… maar wacht even jullie wisten dat dit zou komen :P
Owkee maar nog even ter vermaak wat zinnetjes die ik tijdens mijn verblijf in India heb opgeschreven deze dingen maken voor mij India India
dat de gaten in de weg zo groot zijn dat je bij regen erin kan zwemmen
die flirt met het kleine meisje achter in de auto-riksha
de heilige koe die zijn hoofd net op tijd weg draait om een auto te ontwijken
de koeien die weten dat ze heilig zijn en midden op straat gaan lopen
de mensen die bij regen een plastic zak op hun hoofd dragen
het onvermoeide afdingen waarop de indier zich zuchtend gewonnen geeft
het uitleggen hoe een framewerk eruit moet gaan zien
het warme weer
het gelanceerd worden over elke verkeersdrempel
met je Hollandse regenjas op de motor
het honderd keer uitleggen wat je wil
het naar de wc rennen
dat zwervers hier worden gezien als heiligen
dat de man die in het westen in een gekkenhuis zou eindigen hier word aanbeden
dat mensen honderd rituelen uitvoeren om dichter bij god te komen
dat mensen met as op hun voorhoofd lopen
dat overal waar een bordje niet doen staat iedereen het toch doet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten