Road trip

ME & THE PROJECT

Gisterenavond ben ik terug gekomen van een leuke 3 daagse road trip naar Aureville, een plaatsje dicht bij Tiruvannamalai (lees: 3 a 4 uur met de auto :D) We gingen met de auto van een indiase vriend van me, Venkatesh. Via Frans heb ik hem leren kennen in Tiru. Onze trip werd steeds gezelliger doordat iedereen het opeens een goed idee vond om naar Aureville te gaan :D dus we hebben ook een echtpaar (Erik en ……) meegenomen en Berend ging ook mee. In Aurevile hebben we Frans ontmoet die hier al was in verband met een trip richting Pondicherry dat een kwartier tot half uurtje van Aureville ligt. Owkee maar na dit hele ik ken die van dit en die van dat en toen en toen en toen kan nu dan eindelijk het verhaal beginnen.

Het idee om naar Aureville te gaan is zoals in een eerdere blog genoemd ontstaan uit het idee om een solar heater voor het weeshuis aan te schaffen. In Aureville is een stad/dorp opgezet die een wereld idee probeerd uit te leven. Het idee is dat de grond/ de stad er voor iedereen over de hele wereld is en dat iedereen het zijn thuis moet kunnen noemen. Het streven is dat alle mensen van over de wereld met al hun achtergronden, religies en huidskleuren hier in harmonie kunnen leven. Ondertussen proberen ze ook milieuvriendelijkheid na te streven in een land dat bedekt is in plastic en zwart ziet van de roetuitstoot van auto’s (owkee dit is natuurlijk mijn overdreven beeldspraak :P). Ze proberen zo veel mogelijk te doen met het recyclen van spullen en het gebruiken van alternatieve energie, waarbij zonne-energie een hoofd energie voorziening is. Je hebt een restaurant met een solar kitchen en ook bij de mensen thuis word veel van boxcookers en solar heaters gebruik gemaakt. Er zijn veel zonne panelen actief waarop hele huishoudens en kantoren draaien en er zijn solar fridges. Het was dan ook erg intressant voor mij en mijn project om hier langs te gaan. Ook was het een leuke afwisseling met Tiru en heb ik me tegoed gedaan aan al het brood en cakejes die hier als ik Frankrijk worden gefabriceerd :D De crosantjes en rozijnenbroodjes en pain au chocolat en stokbroden mogen er dan niet altijd hetzelfde uitzien als in europa maar ze smaken nagenoeg hetzelfde en na een lange tijd van rijst eten smaken ze deste beter :D

In Aureville heb ik ook de Matremandir bezocht. Dit bouwwerk is het beste te omschrijven als een grote golfbal van gouden panelen. Het is gebouwd in plus minus 40 jaar en staat precies in het midden van de stad Aureville. Dit centrum word gezien als je lijm die heel Aureville bij elkaar houd en is een plaats van meditatie en het in jezelve keren. Het mag beslist niet worden gezien als tempel of kerk om het ladingvrij te houden voor de verschillende religies. Het bouwwerk is inginieus in elkaar gezet waarbij op elk detail is gelet. De trappen in de bol zijn self-supporting en lopen rondom. In de top van de bol zit een gat waardoor licht naar binnen kan vallen en in de bovenste kamer staat en kristallen bol waar dit licht doorheen gaat, hierbij word een deel van het licht defused om de kamer te verlichten (ja dit kan je inderdaad op twee manieren opvatten). Alles binnenin de Matremandir is wit en bij binnenkomst moet je dan ook witte sokken aan en je broek opstropen om het hoogpolige tapijt wit te houden.

Ik deelde samen met Berend en Venkatesh en zo’n duizend muggen een strandhutje en dit was heel intressant :P de eerste nacht hebben we bijna niet geslapen en nadat we alledrie om half 5 weer wakker werden besloten Berend en ik dat het tijd was voor een duik in zee. Wat erg leuk was zo in het halve donker :D de tweede nacht sliepen we gelukkig beter maar we bestaan nu allemaal uit een maanlandschap van muggenbeten :D

De aanschaf van de solar steamer is toch nog iets uitgesteld omdat bleek dat het toch wat duurder was dan we dachten. We gaan nog even goed in overleg met mensen hier in Tiru en in Chennai om te zien of we de prijs iets kunnen bijschaven zodat het binnen het budget komt te liggen. Wel is het gelukt spullen aan te schaffen in Pondicherry die we kunnen gebruiken voor het bakken van brood en cake. Ook vonden we hier een weegschaal en maatbekers zodat we nu alles beter kunnen afwegen voor het maken van brood (wist ik veel dat alle ingrediënten hierin zo nauw komen :D)

Berend en ik zijn op een geweldig idee gekomen en willen de Mercy home en Wide home samen gaan brengen door een sportdag in elkaar te draaien. We moeten hier nog even goed over na denken dus als iemand nog ideeen of tips heeft, please do not hesitate :D. We moeten namelijk vrij snel te werk gaan omdat het volgend weekend al mijn laatste weekend in Tiru is het we het dan ook dan willen doen :D

Dan last but not least wil ik jullie niet weerhouden van het heuglijke nieuws dat STUD door middel van het CICAT fonds heeft besloten mij te sponsoren :D dit kunnen we erg goed gebruiken voor de aanschaf van de solar heater en de geplande sportdag.

Miss, miss, miss, miss……….MIHISS

ME

Nu de kinderen er zijn ziet mijn dag er opeens heel anders uit. Door de weeks heb ik nog best veel tijd om aan mijn project te werken maar dan wel tijdens schooltijden :D In het weekend gaat al mijn tijd naar de kids, ik ben erg blij dat ik mijn eerste weekend heb overleeft :D

Elke morgen sta ik op en loop naar beneden om de kids te zien, waarop ik warm word onthaald door een gesalueerde good morning miss. Ik heb ondertussen ze al kennis laten maken met Scoubidou (allemaal kleurige draadjes waarmee je leuke armbandjes en sleutelhangers kan maken). Het was erg intressant om met die dingen naar beneden te komen en het uit te delen. Ze gingen daarna allemaal in een kring om me heen zitten om uitleg te krijgen. Maar het was toch iets te ingewikkeld allemaal en dat resulteerde in allemaal gillende kinderen om me heen die allemaal miss, miss, miss riepen. Ik moest ze dan ook allemaal vertellen of ze het goed deden en vooral werd er van mij verwacht dat ik het wel even helemaal voor ze af zou maken. Maar ik wilde graag dat ze zelf iets leuks konden doen, dus ik heb voor alle kids een beginnetje gemaakt en ze geprobeerd stuk voor stuk uit te leggen hoe het dan verder moest. Maar uiteindelijk kregen ze het door, beginnend bij de grotere kinderen. 

Zaterdag had ik op de planning staan om zakdoekpoppetjes met de kids te maken en na mijn scoubidou ervaring had ik besloten om alle kids 2 aan 2 naar mijn kamer mee te nemen om daar de poppetjes te maken. Dit was, al zeg ik het zelf, echt een top idee want hierdoor kon ik elk kind individuele aandacht geven en konden ze echt zelf de poppetjes maken. Ook hier wilde een paar kinderen dat ik het voor ze deed maarja wat kan ik zeggen ik ben zo stroef dat ik dat gewoon niet deed, wel hielp ik ze meer natuurlijk. :D Zelf de grotere kinderen vonden het leuk om de poppetjes te maken en het was dus eigenlijk een groot succes.

Zondag deed ik nog een goede poging om iets leuks te doen door de kinderen te betrekken bij het solar cooken. Ik heb zelf zanddeeg gemaakt voor koekjes en de kinderen kregen hier allemaal een bolletje hiervan om zelf koekjes te maken. Het was nog wat moeilijk uit te leggen dat ze alles mochten maken wat ze wilden en het was nog moeilijker om te vertellen dat ze het allemaal niet te dik moesten maken. Zelfs na de hulp van Kumari bleven de koekjes vrij dik maarja er was tijd genoeg dus ook die kon ik wel lang genoeg in de oven laten staan. De kinderen kwamen in de tussentijd wel af en toe naar me toe om te vragen of het al klaar was, maar ze waren allemaal heel gelukkig toen ze hun eigen koekje later konden opeten. EN volgens mij vonden ze het nog lekker ook :D

HET PROJECT

Ik heb dus met groot succes de koekjes met de kinderen gemaakt en vandaag heb ik grote hoeveelheden rijst in de twee cookers gezet. Het is nu even wachten natuurlijk maar de zon is goed vandaag dus ik heb goede hoop.

Ondertussen ben ik nu ook bezig met het regelen van een solar heater, deze moet met behulp van zonne-energie voor warm water gaan zorgen. Kumari vertelde me dat de kinderen in de winter soms ziek worden omdat ze met koud water badderen. In een stadje dichtbij (3 a 4 uur met de auto) zijn ze erg veel net alternatieve energie bezig en ook hier in Tiruvannamalai komt het erg op gang. Ik ben al langs geweest bij een project die een solar heater bezit en kan zeggen dat zelf op een bewolkte dag het water erg heet word. Aangezien ik van donaties van vrienden en familie nog wat over heb wil ik het weeshuis graag verblijden met een solar heater. In de zomer (en ook eventueel in de winter) kunnen ze het water goed gebruiken om mee te koken, hiermee kunnen ze heel veel gas besparen voor het opwarmen van water. Hiermee vind ik dat het een solar heater erg in lijn ligt met mijn project en ik hoop dat iedereen het er mee eens is dat ik dit ga aanschaffen. Donderdag ga ik naar het eerder genoemde stadje, Aureville, toe om te kijken hoe we het beste de solar heater hier kunnen installeren en hoe we van hieruit verder moeten handelen. Ik krijg erg veel hulp van de westerse society hier en een paar indiase mensen dus dat is erg fijn. Ik zal jullie op de hoogte houden.

time flies when you are sick... :S

ME

Zo dan zijn we opeens een anderhalve week verder. Omdat ik hier geen en dan en dan en toen en daarna verhaaltje van wil gaan maken ga ik het kort houden. Daarbij zal ik me toch niet alles meer zo levendig herinneren dus hier gaat ie:

In de lange tijd dat ik niets heb laten horen en jullie begonnen te denken leeft ze eigenlijk nog wel ben ik naar een toneelvoorstelling geweest van een klein dorpje dichtbij, ben ik verschrikkelijk ziek geweest (volgens Frans was het allemaal niet zo erg maar ik kan me de laatste keer dat ik zo ziek was niet herinneren…), ik ben naar de dam geweest, de solar cooker is af, ik ben naar de grotten geweest, de kinderen zijn teruggekomen en ik heb de full moon walk gedaan terwijl het bewolkt was :D. Voor de mensen die nu zo geprikkeld zijn door deze kleine zinnetjes zal ik alles nog een klein beetje meer toelichten :D

De toneelvoorstelling: wat een grap was dat we kwamen om 11 uur ’s avonds in het dorp aanlopen en hoorden nog helemaal niets, pas toen we op de crime scene aankwamen begonnen we muziek te horen. Een stel oudere mannen waren rond een kar bezig muziek te maken met de instrumenten mooi uitgestald op de kar. Best intressante instrumenten een stel bekkens die de grootte van mijn handpalm heeft en een (ja ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen) doos waarvan ze een klepje heen en weer haalde om muziek uit te laten komen. We gingen, naar mijn idee in het speelveld/op het podium, rustig op een stukje gras naast de straat met vier blanken zitten en hadden natuurlijk gelijk onze 10 minutes of fame in de stad. Gelukkig begon de voorstelling al snel en was de aandacht weer van ons afgeleid. Ik was hier samen met Rachel, Yonna en Frans en ze vonden het natuurlijk maar al te mooi dat er zo veel blanken kwamen kijken. Al brak er wel bijna een regelrechte dorpsgevecht uit toen Yonna een sigaretje opstak, een VROUW die rookt….schande. Maar ok terug naar de voorstelling. Een lap stof die door twee mannen omhoog gehouden werd fungeerde als curtain en de toneelspelers moesten om de kar heen lopen om achter dit doek te gaan staan. Wat de doek dan ook eigenlijk gelijk nutteloos maakte omdat je op het moment dat ze om de kar heen liepen je de spelers toch al zag :D maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Het verhaal ging, het zal dan ook niet, over een godenverhaal. Een zekere god waar ik nu alweer de naam van kwijt ben staat voor ziekte en over deze god ging het verhaal. Alles was in Tamil en er viel dus weinig van de volgen maar het toch heel leuk om te zien. Tijdens een toneelstuk hier kunnen mensen naar de spelers toelopen om ze geld op te spelden en naar mijn mening kon iedereen inspringen in het verhaal, mensen lopen tijdens het spelen door het podium (oftewel over straat), spelers kunnen tijdens het spelen om water vragen, het verhaal moet af en toe even worden nagelezen (even kijken of ze nog het goede spelen), teksten worden “ingefluisterd” en het hele toneelstuk kan worden stilgelegd als 1 van de spelers dat nodig heeft. Het grote spektakel dit jaar was een man die 4 dagen in de tempel heeft zitten bidden zonder eten of drinken (al mocht hij wel melk…) en zonder met iemand te praten om precies op deze avond uit de tempel te komen en met een pot vuur te gaan dansen. Ons werd in eerste instantie verteld dat dat om 2 uur ’s nachts zou zijn maar dit werd 6 uur. Toen ik me schuldig begon te voelen dat ik slaap kreeg en langzaam ging liggen, voelde ik me al snel beter bij het zien van het halve dorp dat lag te slapen; kennelijk is dat normaal bij een toneelstuk en zolang je maar weer wakker word als het spannend word is alles goed :D Naarmate de tijd verstreek en we dichter tegen de bewuste 6 uurs grens aankwamen begonnen rare dingen te gebeuren in het toneelstuk. Je moet weten dat een toneelstuk hier in India alleen door mannen gespeeld word en dat alle vrouwen dus leuk verkleedde mannen zijn (doen ze best goed trouwens). Nou liep er rond 5 uur opeens een vrouw op het podium en ik was erg verbaasd, tot een man een andere vrouw riep om haar van het podium te slepen. Kennelijk was ze in trans; ze liep steeds op en neer met een drietand en ja sorry maar ik dacht natuurlijk dat dat erbij hoorde :P. Later kwam er ook nog een man bij die in trans was; deze schreeuwde de hele tijd en kwam dan rennend op het podium afgelopen met een zwaard in zijn hand die hij gevaarlijk boven zijn hoofd zwaaide. Ik vond het persoonlijk allemaal nogal bizar en moet eerlijk zeggen dat ik met mijn mond open zat te kijken hoe ze de man weer tot rust probeerde te krijgen. Het lukt vrij moeilijk en hij bleef steeds maar spartelend en schreeuwend richting het podium en de grond gaan. Van Frans en Rachel kreeg ik te horen dat deze transes te maken hadden met het feit dat de man van het vuur zo lang had zitten mediteren dat de energie hier een heel ander lading had gekregen. Na een paar mooie foto’s met de spelers zijn we rond 6 uur toch maar naar huis gegaan om te slapen; het toneelstuk was nog niet over maar het spektakel was voorbij :D

Over mijn ziek zijn zal ik jullie de details besparen maar het kwam neer op het koud hebben in India bij 45 graden en in 4 dekens gewikkeld zijn, het daarna heel warm krijgen (iets met bijna 40 graden koorts) en om later op de dag en midden in de nacht om de 5 minuten naar de wc te rennen. De 2^de dag blijkt in het ziekenhuis dat ik een hele dierentuin in mijn darmen heb waaronder een amoebe infectie en ik krijg een hele rits aan medicijnen mee die ik 5 dagen mag innemen. Ik voel me nu weer prima.

De dam: Venkatesh (indier) en zijn vrouw Annet (Duitse) hadden Frans en mij uitgenodigd om mee te gaan naar de dam. Dit was 1 dag na mijn ziekenhuis bezoek en ik merkte jammer genoeg al snel dat mijn lijf nog niet zo wilde dus ik moest veel rusten tijdens het lopen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de dam leuk vond om te zien maar om nou te zeggen dat het een echte bezienswaardigheid is…Veel kleurtjes en kitsche beelden in een tuin waar indiers van houden en verder redelijk wat groen. Voor kinderen is het denk ik een leuke plek om te spelen en ze hadden een krokodillenfarm maar daar zijn we dan weer net niet heen geweest :S Het was wel heel erg leuk om Venkatesh en Annet te ontmoeten en ik moet nu nog een keer model staan voor een schets van Annet :D

Aangezien ik het gedeelte van de solar cooker pas bij HET PROJECT beschrijf springen we nu door naar de grotten. Ik ben met Sara (duitse) en Berend (Nederlander), die in een ander orphanage (mercy home) een project doen, en een vriendin van Sara naar de grotten van Ramana geklommen om de stad ook eens van een andere kant te zien. Vanuit de Ashram kun je langs een pad omhoog klimmen om uit te komen bij grotten waar Ramana vroeger veel mediteerde. De grotten zijn erg rustig en je kunt er nog steeds prima zitten voor meditatie.

De kinderen zijn dan toch eindelijk terug gekomen en het is zowaar nog gezelliger geworden in huis. Ik heb nog niet zo veel met ze kunnen doen maar vond het heel gezellig om tijdens een lange power outing met ze beneden te zitten. En als het weer goed blijft denk ik eraan misschien dit weekend koekjes met ze te gaan maken. :D

De full moon walk: Gisteren mocht ik dan eindelijk deel uitmaken van de menigte die de full moon walk doet. Het gaf me een beetje een avondvierdaagse gevoel (dan wel die kinderavondvierdaagse die andere ken ik niet) en iedereen liep met zijn drinken en eten rond te sjouwen. Ook kon je allemaal eten en drinken langs de kant van de weg kopen en krijgen. Even het plaatje schetsen: veel mensen op straat, veel bedelaars van de kant van de weg en veel sadhu’s die langs de kant van de weg aan het chanten waren. (ow nog even snel Sadhu’s zijn mensen die in oranje rondlopen, al hun bezittingen bij zich dragen en dan niet in een tas en hun leven wijden aan god). Het was een erg gezellige bedoeling en ik en Berend (een Nederlandse jongen die bij mercy home, ander weeshuis, een project doet) zijn door een goeroe gezegend. We zijn er van overtuigd dat nu alle vloeken van bedelaars wel zijn opgeheven :D

HET PROJECT

Na iets minder dan twee weken kan ik dan eindelijk het heugelijke nieuws verkondigen dat de solar cooker af is. En de andere cooker is nog verder verbeterd. Ze zijn nu beide wind, regen, oorkaan en hitte proof en ik hoop dat ze nu dan ook het Indiase weer aan kunnen want zoals ik nu alleen al gemerkt heb is dat weer erg heftig. Ook heb ik wieltjes geïnstalleerd onder te cookers zodat ze makkelijk verplaatst kunnen worden, al moet ik nu wel nog een remsysteem bedenken voor de Nederlandse want die is nu zo licht dat hij er soms met de wind vandoor gaat. Momenteel gebruik ik stenen en ik moet nog even kijken of ik dit verander of me meer ga focussen op het koken. Ik heb ondertussen ook nog broodjes geprobeerd te bakken en ik heb dankzij mijn moeder nu een veel beter recept. Ze zagen er een stuk beter uit voordat ze de cooker ingingen en de eerste batch was redelijk gelukt maar de tweede mislukte door het snelle verdwijnen van de zon achter de wolken….wie maakt er dan ook een over op zonnewarmte….*zucht*

Is she sleeping with you?

ME

Nu de new and improved solar cooker mooi in de verf staat werd het tijd voor een uitstapje en welke dag is daar beter voor dan zondag? We waren gisteren al in de stad geweest voor een echte India outfit omdat we vandaag een ceremonie zouden gaan bijwonen. Een 8 maanden (give or take….zo goed is het engels dan ook weer niet.. :P) oud jongetje kreeg zijn gaatjes voor oorbelletjes en hier hoort natuurlijk een tempel en een hoop familie bij. Aangezien Laksman (Frans zijn bijnaam) de vader van het jongetje goed kent door een paar projecten die hij met hem deelt mochten wij ook aanwezig zijn. De vader is oa directeur van een schooltje dicht bij Laksmans huis waarop minderbedeelde kinderen les krijgen.

Nou begon het hele verhaal eigenlijk al met het kopen van mijn outfit. Aangezien de nieuwe cooker vooral nog dingen geboord moest hebben en we voortdurend te maken hebben met power outings besloten we voor de laatste onderdelen naar de stad te gaan en dan konden we ook wel even naar een outfit gaan kijken. Dus wij op een gegeven moment de kledingwinkel binnengestapt worden we helemaal doorverwezen naar boven. Ik wist namelijk al dat ik een broek met lange blouse wilde een zogenaamde Churidar.

Dus dat maakte het ietsje makkelijker. Wij boven aangekomen vraag ik om een katoenen en die hebben ze wel dan nog de juiste kleur en we kunnen weer gaan. De lengte is gecheckt en zou volgens de verkoper goed moeten zijn dus ok….who am I Dus na het afrekenen lopen we vrolijk de winkel uit en gaan voor de rest van de spullen shoppen. Thuis aangekomen wil ik de churidar toch maar even passen om te kijken of ik hem nog moet wassen ofzo. Eenmaal uitgepakt kom ik tot de conclusie dat de broek wel erg strak zit maarja het moet maar (door de knieën gaan is toch overrated, en traplopen al helemaal :D) maar dan ziet mijn oog iets veel ergers…spanningsopbouw……hou je het nog??? ……..de mouwtjes waar ik vrouwen normaal mee zie lopen zitten nog op de rug van de outfit gestikt en de lapjes stof wachten geduldig tot ze in mouwtjes worden omgetoverd……..Tegen die tijd is het al 10 uur en is alles toch echt wel dicht. Ik opper het nog zelf te doen maar weet dat dat eigenlijk een slecht idee is en Lakshman zegt dat we het maar gewoon terug moeten brengen. Voor morgen half 8 heb ik een outfit nodig die in ieder geval acceptabel is en ik snel naar buurvrouw Anja. Ze heeft geen echte India outfit voor me maar ik kan wel een al eerder geleend setje gebruiken voor de gelegenheid.

’s Ochtends om 8 uur staan we voor het huis van de man (naam moet ik even navragen) en voor de zekerheid hadden we daarvoor nog even in de stad gegeten, wat weer een grote fout blijkt te zijn als we zijn huis binnenstappen en eten aangeboden krijgen. Laksman zegt okee 1 idli maarja dat bestaat natuurlijk weer niet dus krijgen we er toch gewoon twee :P Langzaamaan komen ook de andere gasten binnengedruppeld waaronder de leraressen van de school. Een van de leraressen komt bij ons zitten en na nog geen twee zinnen vraagt ze aan Laksman; “is she sleeping with you?”. Volgens mij was mijn gezicht echt een foto waard, maarja we will never know :P Voor de duidelijkheid Frans is bijna 60 en zonder iemand te beledigen wil ik wel zeggen dat dat mij iets te oud is….ietsje maar :P Hij maakt iedereen al wijs dat ik zijn kleindochter ben en dat geloven ze direct :P

Later zijn we in busjes naar een tempel gereden die in een dichtbij gelegen dorpje zit. De chauf wist de weg niet en mocht dan ook de lange bus een paar keer behendig draaien in de smalle steegjes. Daar aangekomen heb ik al 3 kleine vriendjes gemaakt in de bus die aan me kleven en moet Auntie (zo noem je een vrouw die ouder is dan jij bent) steeds komen kijken. Er gebeuren ondertussen allemaal intressante dingen met het kleine jongetje dat zijn gaatjes vandaag gaat krijgen en rituelen worden gedaan waaronder het laten overkoken van rijst, wat geluk moet brengen en het brengen van voedsel offers aan een god….vraag nou alsjeblieft niet welke, het zijn er gewoon te veel :P Er werd me zelfs nog gevraagd welke god mijn lievelingsgod was….beste antwoord was vragen welke die van hen was en dan gewoon te zeggen ow ja die is inderdaad heel goed/leuk/powerful :D Sommige rituelen die in de tempel zijn uitgevoerd werden ons uitgelegd anderen blijven een mistery. Een ding in zeker het jongetje in kwestie is na het overkoken van de rijst kaal geschoren op een manier waarvan de kinderkapper in Nederland nog wat kan leren :P, hij is daarna gewassen met speciaal water en kreeg geel spul op zijn hoofdje en daarna gingen we de tempel in om allemaal dingen met een god te doen die god verboden heeft….(huh…) De god in kwestie kreeg melk over zich heen, water, dan weer melk en fruit en kokosmelk en rozenwater en melk….en ik geloof ook melk. Ow en hij werd behangen met goud van de aanwezige vrouwen…sorry ik had niets bij me :P En na dat alles klaar was moesten we natuurlijk niet te vergeten nog even een hele hoop rijst wegstouwen…. Aan het eind van alles was ik echt kapot; de hitte en alle bezigheden hadden me echt gesloopt. Maar ik was wel een hele ervaring rijker en had geblessed fruit op (lees: het fruit dat eerst op een god heeft gelegen die dus idd daarvoor met allemaal zooi was besmeurd….) dus ik moet zeker wel iets verlichter zijn volgens Frans.

Als je denkt dat we toen lekker naar huis konden om 4 uur heb je het mis want een vriendin van Laksman had gebeld en toen zijn we natuurlijk nog even 3 a 4 uur rond de berg gaan lopen…..we eindigden goed in het donker en zijn toen naar het duurste restaurant in de omstreken geweest, tjonge jonge temperatuurtje vriezen daarbinnen natuurlijk en verder weer super veel eten. Het was erg lekker maar wel super duur moest aan het einde 270 roepie betalen (4 euro 15) wat een ontzettende afzetters :D 

...to pretty to work...

ME en HET PROJECT 

(sorry maar het scheiden zou het verhaal echt teniet doen :D)

Maandag eindelijk internet kunnen regelen, dus nu zullen jullie nog vaker van me horen……..leuk heh :P

Maandag ook een poging gewaagd te beginnen aan de bouw van de tweede cooker. Het begon allemaal met latjes hout die ik moet hebben voor het binnenframewerk. Ten eerste snapte ze er geen ene malle moer van waarom we nou toch zulke kleine afmetingen moesten hebben en werd ons honderd keer uitgelegd wat 1 feet was om toch maar te laten zien dat dat echt niet veel was :P Wij hadden latjes nodig van 2 bij 2 cm en ze lieten daarom ook steeds zien hoe groot dat was en vroegen dan this size?!?!? Owkee ze zouden het dan ’s middags wel af hebben als we terug zouden komen, aangezien ze er dan 3 a 4 uur voor hadden om het te maken dachten zelfs wij dat het wel af zou zijn. Maar toen we terug kwamen rond een uurtje of half 7 bleek dat we toch te optimistisch geweest waren en was het niet af. Ondertussen hadden wel al wel besloten dat we de twee frames die nodig zijn voor het plaatsen van de ruiten en de bak zouden laten maken bij deze carpenter en we hebben dan dus ook die avond nog een verwoede poging gedaan uit te leggen wat we wilde in welke maten. Telkens kwam de vraag wat we er nou precies mee wilde en we legde uit dat we een raam wilde maken. Hier snapte ze natuurlijk weer helemaal niets van want wat waren dat toch een rare afmetingen en waarom moesten de latten dan niet doorlopen om ingemetseld te worden? :D Dus na een tijdje besloten we toch maar uit te leggen dat we het voor een zonne-oven wilde gebruiken. En als er op een gegeven moment dan bij de lieve man zelf uit zijn mond komt dat ons ding dan een solar cooker is denk ik toch echt dat hij het snapt…totdat hij weer over een deur begint en niet snapt waarom we een raam nodig hebben :P We besluiten aan het eind van de dag dat we de volgende dag de solar cooker zullen meebrengen en laten ook de latjes die dag voor wat ze zijn.

Het avontuur op dinsdag bestond er dus uit om de solar cooker heel huids bij onze carpenter te krijgen. Na een grote riksha te hebben besteld ga ik met de solar cooker, de nieuwe binnenbak en mijn grote backpack (ik ga namelijk bij Frans thuis klussen en verhuis dus tijdelijk naar een huisje naast de zijne) in de riksha. Het past allemaal net. Hobbel de hobbel over alle weggetjes naar de andere kant van de stad om daar neer te strijken bij onze carpenter. Toen het ding er aan kwam kwamen ze allemaal kijken naar het ding dat net zo goed uit de ruimte had kunnen komen. Na een tijdje rond het ding heen te dansen gingen ze er iets bouwtechnischer naar kijken en kwam de vraag waar dit toch in godsnaam gemaakt was; het zag er niet uit :P 

Toen bleek dat dit uit Nederland kwam besloot de carpenter dat hij maar naar Nederland moest verhuizen om zijn werk daar te gaan doen :D Ik kwam eerst alleen en deed een verwoede poging om uit te leggen wat er moest gebeuren. Ik dacht dat ze het op een gegeven moment echt wel snapte maar besloot toch op Frans te wachten. Ze vroegen ook al steeds aan me wanneer de teacher kwam en het duurde even voor het lampje in mijn hoofd aan ging en ik begreep dat ze Frans bedoelde :D. Na de aankomst van Frans bleek dat ik best goed werk had verricht met het uitleggen en na de goedkeuring van een man (ja zo gaat dat hier echt) gingen ze dan ook aan het werk. We zijn er bewust bij blijven zitten om er voor te zorgen dat ze echt aan het werk zouden gaan en dat het eindresultaat als gewenst zou eindigen. Ze kwamen steeds voor vragen over de afmetingen weer bij ons en checkten alles over and over again, wat ik eigenlijk een heel geruststellend idee vond omdat ik hierdoor zeker wist dat hij het goed wilde maken. De manier waarop ze hier zonder al te veel power tools aan het werk gaan was echt fascinerend om te zien en de houdingen die ze aannemen bij het werken met een bijtel waren helemaal een foto waard. Rond een uurtje of 2 was het dan eindelijk af en konden we alles met autoriskha weer naar Frans gaan verhuizen. 200 roepies en een hoop gestuiter later hebben we alles in onze mooie werkplaats gezet. Ik heb het hier over een dakterras die bedekt is met palmbladeren waardoor je lekkere schaduw hebt, er hangen door de hele ruimte tibetaanse vlaggetjes en er hangt 1 lief klein lampje; of tewel een ideale werkplaats. Frans heeft gelukkig nog wel wat handige tools liggen en we kunnen een boormachine lenen die in westerse kringen circuleert :D, “…als je hem aan een Indiër uitleent weet je nooit waar hij heen gaat, zodra iemand weet dat er een boormachine is wil iedereen hem lenen…”

De afgelopen dagen zijn lange dagen geweest waarin we ’s ochtends bezig gingen met bouwen dan materialen gingen kopen als de stroom er toch uit lag en ’s middags weer verder gingen met klussen om na donker in de stad met meer materiaal strooptochten te eindigen. En we zijn nu een heel eind. De solar cooker box en in zijn geheel af en kan morgen met een lief geel kleurtje worden beschilderd (de twee grondlagen zitten er al op) Ook de twee frames zijn klaar voor hun laatste schilderlaag en zij zullen blauw omgedoopt worden. De latjes voor de ramen zijn af en de ramen staan klaar om erin gezet te worden na de laatste schilderbeurt. Ook is er leer gekocht om de bak netjes in zijn kozijn te leggen en zijn we in het bezit van siliconenkit. De reflectieplaat vergt nu nog de meeste aandacht omdat die nog gezaagd en geschilderd moet worden, maar we wachten hier nog even op meer latjes om hem stevig in elkaar te zetten. Ook hebben we kleine verbeteringen doorgevoerd door wieltjes onder de cooker te plaatsen en gootjes te maken voor de regen zodat het water makkelijk weg kan stromen. Onze solar cooker is orkaan proof geworden want we hebben zeer stevige materialen gebruikt, het kan hier namelijk erg hard regenen en waaien dus we wilde wel dat hij redelijk duurzaam zou worden en dat het weeshuis er lang plezier van kan hebben.

Tijdens onze bouw werkzaamheden zijn al veel westerlingen en meer westers-georienteerde Indiërs komen kijken naar onze bezigheden. Volgens een Indische vrouw: “you are to pretty to work”. Er lijkt vooral onder de westerse samenleving hier een grote interesse te zijn, maar volgens mij (zoals bij alles) maken ze het liever zelf of laten ze het door een westerling maken. Het vertrouwen in de Indiër en zijn bouwcapaciteiten gaat hier ongeveer tot de deur.

Het is al met al een heel avontuur geweest en dat is het nog steeds om materialen te kopen en te bewerken. Ik vind het grappig om te zien hoe alles hier zo anders gaat maar toch werkt, wel ben ik erg blij dat Frans me helpt want als vrouw krijg je hier toch een stuk minder gedaan of in ieder geval zou het veel langer duren. Ook al vraagt Frans alles aan mij en geef ik antwoorden als de mannen in de winkel wat vragen pas als de woorden uit Frans zijn mond komen gebeurd er ook echt wat… go figure :P Gelukkig heb ik besloten dat ik het allemaal gewoon grappig en een uitdaging vind dus moet ik af en toe binnensmonds en ook gewoon hardop lachen om hoe alles hier gaat, het is een hele ervaring :D

Ik ben de afgelopen paar dagen wel een beetje ziek geweest met wat leuke reizigers in en uitgangproblemen. Dus vooral gisteren was ik erg zwak, had wat koorts en kon niets eten. Maar dat mocht de pret niet drukken en ik heb redelijk vrolijk verder gewerkt al ben ik wel af een toe een uurtje gaan slapen. We zijn al met al een heel eind gekomen en ik ben benieuwd wanneer de solar cooker echt kan worden gebruikt, ik kan natuurlijk wel een schatting maken maar waarom zou ik dat doen het is tenslotte wel India en hier gaat niets als gepland.