ME
Zo dan zijn we opeens een anderhalve week verder. Omdat ik hier geen en dan en dan en toen en daarna verhaaltje van wil gaan maken ga ik het kort houden. Daarbij zal ik me toch niet alles meer zo levendig herinneren dus hier gaat ie:
In de lange tijd dat ik niets heb laten horen en jullie begonnen te denken leeft ze eigenlijk nog wel ben ik naar een toneelvoorstelling geweest van een klein dorpje dichtbij, ben ik verschrikkelijk ziek geweest (volgens Frans was het allemaal niet zo erg maar ik kan me de laatste keer dat ik zo ziek was niet herinneren…), ik ben naar de dam geweest, de solar cooker is af, ik ben naar de grotten geweest, de kinderen zijn teruggekomen en ik heb de full moon walk gedaan terwijl het bewolkt was :D. Voor de mensen die nu zo geprikkeld zijn door deze kleine zinnetjes zal ik alles nog een klein beetje meer toelichten :D
De toneelvoorstelling: wat een grap was dat we kwamen om 11 uur ’s avonds in het dorp aanlopen en hoorden nog helemaal niets, pas toen we op de crime scene aankwamen begonnen we muziek te horen. Een stel oudere mannen waren rond een kar bezig muziek te maken met de instrumenten mooi uitgestald op de kar. Best intressante instrumenten een stel bekkens die de grootte van mijn handpalm heeft en een (ja ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen) doos waarvan ze een klepje heen en weer haalde om muziek uit te laten komen. We gingen, naar mijn idee in het speelveld/op het podium, rustig op een stukje gras naast de straat met vier blanken zitten en hadden natuurlijk gelijk onze 10 minutes of fame in de stad. Gelukkig begon de voorstelling al snel en was de aandacht weer van ons afgeleid. Ik was hier samen met Rachel, Yonna en Frans en ze vonden het natuurlijk maar al te mooi dat er zo veel blanken kwamen kijken. Al brak er wel bijna een regelrechte dorpsgevecht uit toen Yonna een sigaretje opstak, een VROUW die rookt….schande. Maar ok terug naar de voorstelling. Een lap stof die door twee mannen omhoog gehouden werd fungeerde als curtain en de toneelspelers moesten om de kar heen lopen om achter dit doek te gaan staan. Wat de doek dan ook eigenlijk gelijk nutteloos maakte omdat je op het moment dat ze om de kar heen liepen je de spelers toch al zag :D maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Het verhaal ging, het zal dan ook niet, over een godenverhaal. Een zekere god waar ik nu alweer de naam van kwijt ben staat voor ziekte en over deze god ging het verhaal. Alles was in Tamil en er viel dus weinig van de volgen maar het toch heel leuk om te zien. Tijdens een toneelstuk hier kunnen mensen naar de spelers toelopen om ze geld op te spelden en naar mijn mening kon iedereen inspringen in het verhaal, mensen lopen tijdens het spelen door het podium (oftewel over straat), spelers kunnen tijdens het spelen om water vragen, het verhaal moet af en toe even worden nagelezen (even kijken of ze nog het goede spelen), teksten worden “ingefluisterd” en het hele toneelstuk kan worden stilgelegd als 1 van de spelers dat nodig heeft. Het grote spektakel dit jaar was een man die 4 dagen in de tempel heeft zitten bidden zonder eten of drinken (al mocht hij wel melk…) en zonder met iemand te praten om precies op deze avond uit de tempel te komen en met een pot vuur te gaan dansen. Ons werd in eerste instantie verteld dat dat om 2 uur ’s nachts zou zijn maar dit werd 6 uur. Toen ik me schuldig begon te voelen dat ik slaap kreeg en langzaam ging liggen, voelde ik me al snel beter bij het zien van het halve dorp dat lag te slapen; kennelijk is dat normaal bij een toneelstuk en zolang je maar weer wakker word als het spannend word is alles goed :D Naarmate de tijd verstreek en we dichter tegen de bewuste 6 uurs grens aankwamen begonnen rare dingen te gebeuren in het toneelstuk. Je moet weten dat een toneelstuk hier in India alleen door mannen gespeeld word en dat alle vrouwen dus leuk verkleedde mannen zijn (doen ze best goed trouwens). Nou liep er rond 5 uur opeens een vrouw op het podium en ik was erg verbaasd, tot een man een andere vrouw riep om haar van het podium te slepen. Kennelijk was ze in trans; ze liep steeds op en neer met een drietand en ja sorry maar ik dacht natuurlijk dat dat erbij hoorde :P. Later kwam er ook nog een man bij die in trans was; deze schreeuwde de hele tijd en kwam dan rennend op het podium afgelopen met een zwaard in zijn hand die hij gevaarlijk boven zijn hoofd zwaaide. Ik vond het persoonlijk allemaal nogal bizar en moet eerlijk zeggen dat ik met mijn mond open zat te kijken hoe ze de man weer tot rust probeerde te krijgen. Het lukt vrij moeilijk en hij bleef steeds maar spartelend en schreeuwend richting het podium en de grond gaan. Van Frans en Rachel kreeg ik te horen dat deze transes te maken hadden met het feit dat de man van het vuur zo lang had zitten mediteren dat de energie hier een heel ander lading had gekregen. Na een paar mooie foto’s met de spelers zijn we rond 6 uur toch maar naar huis gegaan om te slapen; het toneelstuk was nog niet over maar het spektakel was voorbij :D
Over mijn ziek zijn zal ik jullie de details besparen maar het kwam neer op het koud hebben in India bij 45 graden en in 4 dekens gewikkeld zijn, het daarna heel warm krijgen (iets met bijna 40 graden koorts) en om later op de dag en midden in de nacht om de 5 minuten naar de wc te rennen. De 2de dag blijkt in het ziekenhuis dat ik een hele dierentuin in mijn darmen heb waaronder een amoebe infectie en ik krijg een hele rits aan medicijnen mee die ik 5 dagen mag innemen. Ik voel me nu weer prima.
De dam: Venkatesh (indier) en zijn vrouw Annet (Duitse) hadden Frans en mij uitgenodigd om mee te gaan naar de dam. Dit was 1 dag na mijn ziekenhuis bezoek en ik merkte jammer genoeg al snel dat mijn lijf nog niet zo wilde dus ik moest veel rusten tijdens het lopen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de dam leuk vond om te zien maar om nou te zeggen dat het een echte bezienswaardigheid is…Veel kleurtjes en kitsche beelden in een tuin waar indiers van houden en verder redelijk wat groen. Voor kinderen is het denk ik een leuke plek om te spelen en ze hadden een krokodillenfarm maar daar zijn we dan weer net niet heen geweest :S Het was wel heel erg leuk om Venkatesh en Annet te ontmoeten en ik moet nu nog een keer model staan voor een schets van Annet :D
Aangezien ik het gedeelte van de solar cooker pas bij HET PROJECT beschrijf springen we nu door naar de grotten. Ik ben met Sara (duitse) en Berend (Nederlander), die in een ander orphanage (mercy home) een project doen, en een vriendin van Sara naar de grotten van Ramana geklommen om de stad ook eens van een andere kant te zien. Vanuit de Ashram kun je langs een pad omhoog klimmen om uit te komen bij grotten waar Ramana vroeger veel mediteerde. De grotten zijn erg rustig en je kunt er nog steeds prima zitten voor meditatie.
De kinderen zijn dan toch eindelijk terug gekomen en het is zowaar nog gezelliger geworden in huis. Ik heb nog niet zo veel met ze kunnen doen maar vond het heel gezellig om tijdens een lange power outing met ze beneden te zitten. En als het weer goed blijft denk ik eraan misschien dit weekend koekjes met ze te gaan maken. :D
De full moon walk: Gisteren mocht ik dan eindelijk deel uitmaken van de menigte die de full moon walk doet. Het gaf me een beetje een avondvierdaagse gevoel (dan wel die kinderavondvierdaagse die andere ken ik niet) en iedereen liep met zijn drinken en eten rond te sjouwen. Ook kon je allemaal eten en drinken langs de kant van de weg kopen en krijgen. Even het plaatje schetsen: veel mensen op straat, veel bedelaars van de kant van de weg en veel sadhu’s die langs de kant van de weg aan het chanten waren. (ow nog even snel Sadhu’s zijn mensen die in oranje rondlopen, al hun bezittingen bij zich dragen en dan niet in een tas en hun leven wijden aan god). Het was een erg gezellige bedoeling en ik en Berend (een Nederlandse jongen die bij mercy home, ander weeshuis, een project doet) zijn door een goeroe gezegend. We zijn er van overtuigd dat nu alle vloeken van bedelaars wel zijn opgeheven :D
HET PROJECT
Na iets minder dan twee weken kan ik dan eindelijk het heugelijke nieuws verkondigen dat de solar cooker af is. En de andere cooker is nog verder verbeterd. Ze zijn nu beide wind, regen, oorkaan en hitte proof en ik hoop dat ze nu dan ook het Indiase weer aan kunnen want zoals ik nu alleen al gemerkt heb is dat weer erg heftig. Ook heb ik wieltjes geïnstalleerd onder te cookers zodat ze makkelijk verplaatst kunnen worden, al moet ik nu wel nog een remsysteem bedenken voor de Nederlandse want die is nu zo licht dat hij er soms met de wind vandoor gaat. Momenteel gebruik ik stenen en ik moet nog even kijken of ik dit verander of me meer ga focussen op het koken. Ik heb ondertussen ook nog broodjes geprobeerd te bakken en ik heb dankzij mijn moeder nu een veel beter recept. Ze zagen er een stuk beter uit voordat ze de cooker ingingen en de eerste batch was redelijk gelukt maar de tweede mislukte door het snelle verdwijnen van de zon achter de wolken….wie maakt er dan ook een over op zonnewarmte….*zucht*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten