...to pretty to work...

ME en HET PROJECT 

(sorry maar het scheiden zou het verhaal echt teniet doen :D)

Maandag eindelijk internet kunnen regelen, dus nu zullen jullie nog vaker van me horen……..leuk heh :P

Maandag ook een poging gewaagd te beginnen aan de bouw van de tweede cooker. Het begon allemaal met latjes hout die ik moet hebben voor het binnenframewerk. Ten eerste snapte ze er geen ene malle moer van waarom we nou toch zulke kleine afmetingen moesten hebben en werd ons honderd keer uitgelegd wat 1 feet was om toch maar te laten zien dat dat echt niet veel was :P Wij hadden latjes nodig van 2 bij 2 cm en ze lieten daarom ook steeds zien hoe groot dat was en vroegen dan this size?!?!? Owkee ze zouden het dan ’s middags wel af hebben als we terug zouden komen, aangezien ze er dan 3 a 4 uur voor hadden om het te maken dachten zelfs wij dat het wel af zou zijn. Maar toen we terug kwamen rond een uurtje of half 7 bleek dat we toch te optimistisch geweest waren en was het niet af. Ondertussen hadden wel al wel besloten dat we de twee frames die nodig zijn voor het plaatsen van de ruiten en de bak zouden laten maken bij deze carpenter en we hebben dan dus ook die avond nog een verwoede poging gedaan uit te leggen wat we wilde in welke maten. Telkens kwam de vraag wat we er nou precies mee wilde en we legde uit dat we een raam wilde maken. Hier snapte ze natuurlijk weer helemaal niets van want wat waren dat toch een rare afmetingen en waarom moesten de latten dan niet doorlopen om ingemetseld te worden? :D Dus na een tijdje besloten we toch maar uit te leggen dat we het voor een zonne-oven wilde gebruiken. En als er op een gegeven moment dan bij de lieve man zelf uit zijn mond komt dat ons ding dan een solar cooker is denk ik toch echt dat hij het snapt…totdat hij weer over een deur begint en niet snapt waarom we een raam nodig hebben :P We besluiten aan het eind van de dag dat we de volgende dag de solar cooker zullen meebrengen en laten ook de latjes die dag voor wat ze zijn.

Het avontuur op dinsdag bestond er dus uit om de solar cooker heel huids bij onze carpenter te krijgen. Na een grote riksha te hebben besteld ga ik met de solar cooker, de nieuwe binnenbak en mijn grote backpack (ik ga namelijk bij Frans thuis klussen en verhuis dus tijdelijk naar een huisje naast de zijne) in de riksha. Het past allemaal net. Hobbel de hobbel over alle weggetjes naar de andere kant van de stad om daar neer te strijken bij onze carpenter. Toen het ding er aan kwam kwamen ze allemaal kijken naar het ding dat net zo goed uit de ruimte had kunnen komen. Na een tijdje rond het ding heen te dansen gingen ze er iets bouwtechnischer naar kijken en kwam de vraag waar dit toch in godsnaam gemaakt was; het zag er niet uit :P 

Toen bleek dat dit uit Nederland kwam besloot de carpenter dat hij maar naar Nederland moest verhuizen om zijn werk daar te gaan doen :D Ik kwam eerst alleen en deed een verwoede poging om uit te leggen wat er moest gebeuren. Ik dacht dat ze het op een gegeven moment echt wel snapte maar besloot toch op Frans te wachten. Ze vroegen ook al steeds aan me wanneer de teacher kwam en het duurde even voor het lampje in mijn hoofd aan ging en ik begreep dat ze Frans bedoelde :D. Na de aankomst van Frans bleek dat ik best goed werk had verricht met het uitleggen en na de goedkeuring van een man (ja zo gaat dat hier echt) gingen ze dan ook aan het werk. We zijn er bewust bij blijven zitten om er voor te zorgen dat ze echt aan het werk zouden gaan en dat het eindresultaat als gewenst zou eindigen. Ze kwamen steeds voor vragen over de afmetingen weer bij ons en checkten alles over and over again, wat ik eigenlijk een heel geruststellend idee vond omdat ik hierdoor zeker wist dat hij het goed wilde maken. De manier waarop ze hier zonder al te veel power tools aan het werk gaan was echt fascinerend om te zien en de houdingen die ze aannemen bij het werken met een bijtel waren helemaal een foto waard. Rond een uurtje of 2 was het dan eindelijk af en konden we alles met autoriskha weer naar Frans gaan verhuizen. 200 roepies en een hoop gestuiter later hebben we alles in onze mooie werkplaats gezet. Ik heb het hier over een dakterras die bedekt is met palmbladeren waardoor je lekkere schaduw hebt, er hangen door de hele ruimte tibetaanse vlaggetjes en er hangt 1 lief klein lampje; of tewel een ideale werkplaats. Frans heeft gelukkig nog wel wat handige tools liggen en we kunnen een boormachine lenen die in westerse kringen circuleert :D, “…als je hem aan een Indiër uitleent weet je nooit waar hij heen gaat, zodra iemand weet dat er een boormachine is wil iedereen hem lenen…”

De afgelopen dagen zijn lange dagen geweest waarin we ’s ochtends bezig gingen met bouwen dan materialen gingen kopen als de stroom er toch uit lag en ’s middags weer verder gingen met klussen om na donker in de stad met meer materiaal strooptochten te eindigen. En we zijn nu een heel eind. De solar cooker box en in zijn geheel af en kan morgen met een lief geel kleurtje worden beschilderd (de twee grondlagen zitten er al op) Ook de twee frames zijn klaar voor hun laatste schilderlaag en zij zullen blauw omgedoopt worden. De latjes voor de ramen zijn af en de ramen staan klaar om erin gezet te worden na de laatste schilderbeurt. Ook is er leer gekocht om de bak netjes in zijn kozijn te leggen en zijn we in het bezit van siliconenkit. De reflectieplaat vergt nu nog de meeste aandacht omdat die nog gezaagd en geschilderd moet worden, maar we wachten hier nog even op meer latjes om hem stevig in elkaar te zetten. Ook hebben we kleine verbeteringen doorgevoerd door wieltjes onder de cooker te plaatsen en gootjes te maken voor de regen zodat het water makkelijk weg kan stromen. Onze solar cooker is orkaan proof geworden want we hebben zeer stevige materialen gebruikt, het kan hier namelijk erg hard regenen en waaien dus we wilde wel dat hij redelijk duurzaam zou worden en dat het weeshuis er lang plezier van kan hebben.

Tijdens onze bouw werkzaamheden zijn al veel westerlingen en meer westers-georienteerde Indiërs komen kijken naar onze bezigheden. Volgens een Indische vrouw: “you are to pretty to work”. Er lijkt vooral onder de westerse samenleving hier een grote interesse te zijn, maar volgens mij (zoals bij alles) maken ze het liever zelf of laten ze het door een westerling maken. Het vertrouwen in de Indiër en zijn bouwcapaciteiten gaat hier ongeveer tot de deur.

Het is al met al een heel avontuur geweest en dat is het nog steeds om materialen te kopen en te bewerken. Ik vind het grappig om te zien hoe alles hier zo anders gaat maar toch werkt, wel ben ik erg blij dat Frans me helpt want als vrouw krijg je hier toch een stuk minder gedaan of in ieder geval zou het veel langer duren. Ook al vraagt Frans alles aan mij en geef ik antwoorden als de mannen in de winkel wat vragen pas als de woorden uit Frans zijn mond komen gebeurd er ook echt wat… go figure :P Gelukkig heb ik besloten dat ik het allemaal gewoon grappig en een uitdaging vind dus moet ik af en toe binnensmonds en ook gewoon hardop lachen om hoe alles hier gaat, het is een hele ervaring :D

Ik ben de afgelopen paar dagen wel een beetje ziek geweest met wat leuke reizigers in en uitgangproblemen. Dus vooral gisteren was ik erg zwak, had wat koorts en kon niets eten. Maar dat mocht de pret niet drukken en ik heb redelijk vrolijk verder gewerkt al ben ik wel af een toe een uurtje gaan slapen. We zijn al met al een heel eind gekomen en ik ben benieuwd wanneer de solar cooker echt kan worden gebruikt, ik kan natuurlijk wel een schatting maken maar waarom zou ik dat doen het is tenslotte wel India en hier gaat niets als gepland.