Nog een laatste inzameling

Saving the best for last....

Ja ja ja, jullie dachten dat jullie van me af waren but guess again :D Nu zo’n 3 weken terug in Nederland lekker broodjes met kaas aan het eten lijkt India wel weer heel erg ver weg. Maar ik kan jullie natuurlijk laten hangen nadat jullie allemaal zo geduldig en lief mijn verhalen allemaal hebben aangehoord moet ik natuurlijk ook het einde wel vertellen.

Net even gekeken waar ik jullie had achtergelaten en ik kan je vertellen; ga er maar even lekker voor zitten :P

Na mijn trip in Aureville ben ik vooral bezig geweest met meer dingen koken en uitzoeken hoe ik verder kon werken voor de solarheater. Ik kwam er daarbij ook achter dat er nog meer mensen zich als sponsor geroepen voelde en er was dus meer geld beschikbaar gekomen om de solar heater aan te schaffen. En ik wil daarom alle sponsoren bedanken er was een extra bedrag van 207,50 euro opgehaald. Na het binnenkomen van dit geld heb ik gelijk knopen doorgehakt om gewoon te gaan voor de aanschaf van de solar heater omdat ik erin geloof dat dit het leven in het weeshuis aanzienlijk gaat verbeteren. Maar daarover later meer.

Aangezien je hier als vrijwilleger niet zoveel westerse mensen tegen komt is het fijn als je andere vrijwilligers van andere weeshuizen kent en samen dingen kunt ondernemen. Dat moet Sara, de voorganger van Berend als vrijwilliger bij Mercy home, ook hebben gedacht toen ze vlak voor haar vertrek uit Tiruvannamalai gemeen op haar achterhoofd viel. Na een ziekenhuis bezoek wilde ze toch liever niet daar verblijven en ging naar huis om niet veel later toch weer naar het ziekenhuis te vertrekken maar dit keer het ziekenhuis in Pondicherry een groter plaatsje 2 uur van Tiru. Hier is ze meerdere keren ontslagen en toch weer terug in het ziekenhuis beland wat in je eigen land al niet zo plezierig is, maar in een vreemd land met zullen we zeggen heel andere ziekenhuizen dan wij hier gewend zijn is het zo mogelijk nog vervelender. Gelukkig had ze in haar tijd in India al wel genoeg vriendenrelaties opgebouwd om mensen om haar heen te krijgen die voor haar konden zorgen. Maar zo snel mogelijk weer naar Duitsland was voor haar toch wel een wens, hiervoor zat nog 1 kink in de kabel ze moest in Tiru een brief krijgen waar op stond dat ze India mocht verlaten. Dit omdat ze al meer dan 6 maanden in India was geweest en dit soort bureaucratische dingen dan langskomen. Aangezien ze gewoonweg te zwak was om te reizen hebben we met veel kunst en vliegwerk er toch voor kunnen zorgen dat Berend, Venkatesh en ik het briefje konden ophalen. Hierbij alle hulde aan Venkatesh die regelde dat Sara niet zoals gebruikelijk zelf naar het kantoor moest komen. Een van mijn laatste weken in Tiru kwam door dit voorval wel in het teken te staan van Sara thuiskrijgen maar dat hadden Berend en ik ook er graag voor over. Ondertussen waren Berend en ik alletwee ziek geworden na onze trip en ondanks dat het er naar uit zag dat het reddingsteam niet kon vertrekken door een voorhoofdholte ontsteking en wc-problemen hebben we toch op tijd de brief bij Sara kunnen afleveren. Zij is daarna als het goed is zonder problemen richting Duitsland vertrokken om daar verder behandeld te worden voor haar val. Ow als iemand nog wil weten wat ze precies had…..dat was eigenlijk vrij onduidelijk maar ze had een kleine schedel fractuur en ik hoorde tussen de verhalen door ook iets over een kleine bloeding maar ze deden in India hierover nogal vaag, het blijft natuurlijk wel India :D

En toen en toen en toen……Toen dat allemaal voorbij was gingen we weer over tot de orde van de dag. Ik heb nog zoveel mogelijk tijd met de kinderen doorgebracht met spelen met de meisjes, stoeien met de jongens en over het algemeen veel geknuffel :D (tja ik blijf natuurlijk wel ik :D) De sportdag kon jammer genoeg niet doorgaan omdat Kumari het te gevaarlijk vond. Voorgaande keren dat de kinderen van WIDE met de kinderen van Mercy speelde is er 1 met een gebroken been en 1 met een hersenschudding geëindigd en Kumari wilde dat niet nog een keer ondanks mijn aandringen dat we het goed zouden organiseren. Ik vond het een grote teleurstelling maar snap Kumari’s bezorgdheid ook wel weer, ook Berend vond het jammer maar hij heeft wel geprobeerd in een later stadium iets in die geest te doen met zijn weeshuis.

Niet veel later was het alweer tijd voor mij om te gaan en richting Chennai te vertrekken om Tikor (mijn vriend) van het vliegveld op te halen. Berend en Venkatesh zorgde gelijk dat we ook hiervan een feestje gingen maken. We vertrokken 2 dagen eerder om bij een vriendin van Venkatesh, Vishnu Priya,  nog twee dagen in Chennai door te brengen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet het idee had dat ik veel van de stad heb gezien,  aangezien Chennai na alle kleine tripjes niet meer zo als een immense stad overkwam. We zijn namelijk naar een park geweest dat heel handig ook nog aan een strand lag, hier had ik het gevoel dat we ver buiten de stad waren maar volgens Vishnu Priya zaten we midden in de stad. Ook zijn we natuurlijk naar heel erg lekkere restaurants geweest en hebben we verschillende tempels en het strand meerdere malen bezocht. Na al dit moois moest ik dan toch afscheid nemen van Vishnu Priya, Venky en Beertje en ben ik Tikor gaan ophalen. Ook dat ging weer in stijl want Venkatesh had wel even geregeld dat  een neefje van hem, de vriendin van dat neefje en haar broer met mij Tikor gingen ophalen om ons daarna nog even door te rijden naar een plaatsje een uur buiten de stad :D

Na een kleine week alleen met Tikor te hebben doorgebracht had ik gezorgd dat we een paar dagen in Tiru ingepland hadden in ons reisschema en ik heb hem dan ook zoveel mogelijk van TIru willen laten zien. Zo zijn we natuurlijk ook bij het WIDE beland en had Kumari voor heel lekker eten en een soort afscheidsfeestje gezorgd, ik moet wel zeggen dat ik het heel moeilijk vond om nu voor de ‘laatste’ keer gedag te zeggen tegen iedereen. Na een grote groepsknuffel en allemaal individuele knuffeltjes (dat vonden ze trouwens maar raar :P) gingen de kids naar bed, en zijn Tikor en ik naar beneden verhuist om nog even met Kumari en gezin tv te kijken. Vooral afscheid nemen van Babloo vond ik moeilijk vooral toen hij bij me op schoot in slaap viel :P. Kumari vertelde me dat Babloo ook heel gek op mij was en zelf in mijn weekje weg van hem had gezegd dat hij nu niet meer een goed in zijn schoolschriftje kreeg omdat ik zijn huiswerk niet meer met hem deed……..ach….. :S

Tussen al die emotionele verhalen door vergeet ik nog bijna te vertellen wat jullie veel intresanter vinden want hoe is het nou met die solar heater afgelopen……???? Nou dat zit allemaal zo toen ik terug kwam in Tiru na mijn Tikor ophaal trip kreeg ik van Kumari te horen dat zich veel problemen met de solar heater hadden voorgedaan ze moesten een extra watertankje laten aanleggen om water van hoog genoeg te laten komen en dat zou voor een paar extra duizend roepies zorgen…ik vertelde haar dat dat geen probleem was en als dat moest dat dat dan maar moest maar na mijn definitieve vertrek uit TIru kreeg ik opeens een gehaast telefoontje dat er nog meer niet volgens plan ging. Doordat de solar heater zo zwaar is en er een extra tank op het dak moet worden geplaatst kan het dak dit niet dragen om ervoor te zorgen dat het dak verstevigd kon worden was nog zeker een extra 300,- euro nodig en jammer genoeg heb ik zoveel geld niet zomaar klaar liggen dus ik verteld Kumari dat het dan maar even moest wachten. De chaos begon eigenlijk vanaf hier want toen kon ik van een afstand ook moeilijk bepalen wat er moest gebeuren en Kumari wilde niets doen zonder mijn toestemming. Voor mijn weten na allemaal moeilijke email conversaties gaan ze de solar heater nu op het sterk genoeg gemaakte terras plaatsen zodat er nu niet 300,- euro extra moet komen. Dit is dan een project van latere zorg want voor een betere plaatsing voor zowel veiligheid van het ding als van de kinderen zal de solar heater nog wel op het dak geplaatst moeten worden. De bouwlui van de solar heater hebben er wel mee ingestemd om hem nu op het terras op te bouwen en kosteloos hem later te verplaatsen maar om hem te verplaatsen zal dus wel eerst het dak verstevigd moeten worden. Dit verhaal krijgt dus nog een staartje. En ik ga proberen jullie op de hoogte te houden.

En dan is nu toch echt het einde aangekomen…..ach…… maar wacht even jullie wisten dat dit zou komen :P

Owkee maar nog even ter vermaak wat zinnetjes die ik tijdens mijn verblijf in India heb opgeschreven deze dingen maken voor mij India India

dat de gaten in de weg zo groot zijn dat je bij regen erin kan zwemmen

die flirt met het kleine meisje achter in de auto-riksha

de heilige koe die zijn hoofd net op tijd weg draait om een auto te ontwijken

de koeien die weten dat ze heilig zijn en midden op straat gaan lopen

de mensen die bij regen een plastic zak op hun hoofd dragen

het onvermoeide afdingen waarop de indier zich zuchtend gewonnen geeft

het uitleggen hoe een framewerk eruit moet gaan zien

het warme weer

het gelanceerd worden over elke verkeersdrempel

met je Hollandse regenjas op de motor

het honderd keer uitleggen wat je wil

het naar de wc rennen

dat zwervers hier worden gezien als heiligen

dat de man die in het westen in een gekkenhuis zou eindigen hier word aanbeden

dat mensen honderd rituelen uitvoeren om dichter bij god te komen

dat mensen met as op hun voorhoofd lopen

dat overal waar een bordje niet doen staat iedereen het toch doet

Verkleedfeestje... :D

Nog wat foto's voor alle mensen die kleding gedoneerd hadden, ze vonden de kleding heel stoer en mooi en waren er volgens mij erg blij mee :D

Road trip

ME & THE PROJECT

Gisterenavond ben ik terug gekomen van een leuke 3 daagse road trip naar Aureville, een plaatsje dicht bij Tiruvannamalai (lees: 3 a 4 uur met de auto :D) We gingen met de auto van een indiase vriend van me, Venkatesh. Via Frans heb ik hem leren kennen in Tiru. Onze trip werd steeds gezelliger doordat iedereen het opeens een goed idee vond om naar Aureville te gaan :D dus we hebben ook een echtpaar (Erik en ……) meegenomen en Berend ging ook mee. In Aurevile hebben we Frans ontmoet die hier al was in verband met een trip richting Pondicherry dat een kwartier tot half uurtje van Aureville ligt. Owkee maar na dit hele ik ken die van dit en die van dat en toen en toen en toen kan nu dan eindelijk het verhaal beginnen.

Het idee om naar Aureville te gaan is zoals in een eerdere blog genoemd ontstaan uit het idee om een solar heater voor het weeshuis aan te schaffen. In Aureville is een stad/dorp opgezet die een wereld idee probeerd uit te leven. Het idee is dat de grond/ de stad er voor iedereen over de hele wereld is en dat iedereen het zijn thuis moet kunnen noemen. Het streven is dat alle mensen van over de wereld met al hun achtergronden, religies en huidskleuren hier in harmonie kunnen leven. Ondertussen proberen ze ook milieuvriendelijkheid na te streven in een land dat bedekt is in plastic en zwart ziet van de roetuitstoot van auto’s (owkee dit is natuurlijk mijn overdreven beeldspraak :P). Ze proberen zo veel mogelijk te doen met het recyclen van spullen en het gebruiken van alternatieve energie, waarbij zonne-energie een hoofd energie voorziening is. Je hebt een restaurant met een solar kitchen en ook bij de mensen thuis word veel van boxcookers en solar heaters gebruik gemaakt. Er zijn veel zonne panelen actief waarop hele huishoudens en kantoren draaien en er zijn solar fridges. Het was dan ook erg intressant voor mij en mijn project om hier langs te gaan. Ook was het een leuke afwisseling met Tiru en heb ik me tegoed gedaan aan al het brood en cakejes die hier als ik Frankrijk worden gefabriceerd :D De crosantjes en rozijnenbroodjes en pain au chocolat en stokbroden mogen er dan niet altijd hetzelfde uitzien als in europa maar ze smaken nagenoeg hetzelfde en na een lange tijd van rijst eten smaken ze deste beter :D

In Aureville heb ik ook de Matremandir bezocht. Dit bouwwerk is het beste te omschrijven als een grote golfbal van gouden panelen. Het is gebouwd in plus minus 40 jaar en staat precies in het midden van de stad Aureville. Dit centrum word gezien als je lijm die heel Aureville bij elkaar houd en is een plaats van meditatie en het in jezelve keren. Het mag beslist niet worden gezien als tempel of kerk om het ladingvrij te houden voor de verschillende religies. Het bouwwerk is inginieus in elkaar gezet waarbij op elk detail is gelet. De trappen in de bol zijn self-supporting en lopen rondom. In de top van de bol zit een gat waardoor licht naar binnen kan vallen en in de bovenste kamer staat en kristallen bol waar dit licht doorheen gaat, hierbij word een deel van het licht defused om de kamer te verlichten (ja dit kan je inderdaad op twee manieren opvatten). Alles binnenin de Matremandir is wit en bij binnenkomst moet je dan ook witte sokken aan en je broek opstropen om het hoogpolige tapijt wit te houden.

Ik deelde samen met Berend en Venkatesh en zo’n duizend muggen een strandhutje en dit was heel intressant :P de eerste nacht hebben we bijna niet geslapen en nadat we alledrie om half 5 weer wakker werden besloten Berend en ik dat het tijd was voor een duik in zee. Wat erg leuk was zo in het halve donker :D de tweede nacht sliepen we gelukkig beter maar we bestaan nu allemaal uit een maanlandschap van muggenbeten :D

De aanschaf van de solar steamer is toch nog iets uitgesteld omdat bleek dat het toch wat duurder was dan we dachten. We gaan nog even goed in overleg met mensen hier in Tiru en in Chennai om te zien of we de prijs iets kunnen bijschaven zodat het binnen het budget komt te liggen. Wel is het gelukt spullen aan te schaffen in Pondicherry die we kunnen gebruiken voor het bakken van brood en cake. Ook vonden we hier een weegschaal en maatbekers zodat we nu alles beter kunnen afwegen voor het maken van brood (wist ik veel dat alle ingrediënten hierin zo nauw komen :D)

Berend en ik zijn op een geweldig idee gekomen en willen de Mercy home en Wide home samen gaan brengen door een sportdag in elkaar te draaien. We moeten hier nog even goed over na denken dus als iemand nog ideeen of tips heeft, please do not hesitate :D. We moeten namelijk vrij snel te werk gaan omdat het volgend weekend al mijn laatste weekend in Tiru is het we het dan ook dan willen doen :D

Dan last but not least wil ik jullie niet weerhouden van het heuglijke nieuws dat STUD door middel van het CICAT fonds heeft besloten mij te sponsoren :D dit kunnen we erg goed gebruiken voor de aanschaf van de solar heater en de geplande sportdag.

Miss, miss, miss, miss……….MIHISS

ME

Nu de kinderen er zijn ziet mijn dag er opeens heel anders uit. Door de weeks heb ik nog best veel tijd om aan mijn project te werken maar dan wel tijdens schooltijden :D In het weekend gaat al mijn tijd naar de kids, ik ben erg blij dat ik mijn eerste weekend heb overleeft :D

Elke morgen sta ik op en loop naar beneden om de kids te zien, waarop ik warm word onthaald door een gesalueerde good morning miss. Ik heb ondertussen ze al kennis laten maken met Scoubidou (allemaal kleurige draadjes waarmee je leuke armbandjes en sleutelhangers kan maken). Het was erg intressant om met die dingen naar beneden te komen en het uit te delen. Ze gingen daarna allemaal in een kring om me heen zitten om uitleg te krijgen. Maar het was toch iets te ingewikkeld allemaal en dat resulteerde in allemaal gillende kinderen om me heen die allemaal miss, miss, miss riepen. Ik moest ze dan ook allemaal vertellen of ze het goed deden en vooral werd er van mij verwacht dat ik het wel even helemaal voor ze af zou maken. Maar ik wilde graag dat ze zelf iets leuks konden doen, dus ik heb voor alle kids een beginnetje gemaakt en ze geprobeerd stuk voor stuk uit te leggen hoe het dan verder moest. Maar uiteindelijk kregen ze het door, beginnend bij de grotere kinderen. 

Zaterdag had ik op de planning staan om zakdoekpoppetjes met de kids te maken en na mijn scoubidou ervaring had ik besloten om alle kids 2 aan 2 naar mijn kamer mee te nemen om daar de poppetjes te maken. Dit was, al zeg ik het zelf, echt een top idee want hierdoor kon ik elk kind individuele aandacht geven en konden ze echt zelf de poppetjes maken. Ook hier wilde een paar kinderen dat ik het voor ze deed maarja wat kan ik zeggen ik ben zo stroef dat ik dat gewoon niet deed, wel hielp ik ze meer natuurlijk. :D Zelf de grotere kinderen vonden het leuk om de poppetjes te maken en het was dus eigenlijk een groot succes.

Zondag deed ik nog een goede poging om iets leuks te doen door de kinderen te betrekken bij het solar cooken. Ik heb zelf zanddeeg gemaakt voor koekjes en de kinderen kregen hier allemaal een bolletje hiervan om zelf koekjes te maken. Het was nog wat moeilijk uit te leggen dat ze alles mochten maken wat ze wilden en het was nog moeilijker om te vertellen dat ze het allemaal niet te dik moesten maken. Zelfs na de hulp van Kumari bleven de koekjes vrij dik maarja er was tijd genoeg dus ook die kon ik wel lang genoeg in de oven laten staan. De kinderen kwamen in de tussentijd wel af en toe naar me toe om te vragen of het al klaar was, maar ze waren allemaal heel gelukkig toen ze hun eigen koekje later konden opeten. EN volgens mij vonden ze het nog lekker ook :D

HET PROJECT

Ik heb dus met groot succes de koekjes met de kinderen gemaakt en vandaag heb ik grote hoeveelheden rijst in de twee cookers gezet. Het is nu even wachten natuurlijk maar de zon is goed vandaag dus ik heb goede hoop.

Ondertussen ben ik nu ook bezig met het regelen van een solar heater, deze moet met behulp van zonne-energie voor warm water gaan zorgen. Kumari vertelde me dat de kinderen in de winter soms ziek worden omdat ze met koud water badderen. In een stadje dichtbij (3 a 4 uur met de auto) zijn ze erg veel net alternatieve energie bezig en ook hier in Tiruvannamalai komt het erg op gang. Ik ben al langs geweest bij een project die een solar heater bezit en kan zeggen dat zelf op een bewolkte dag het water erg heet word. Aangezien ik van donaties van vrienden en familie nog wat over heb wil ik het weeshuis graag verblijden met een solar heater. In de zomer (en ook eventueel in de winter) kunnen ze het water goed gebruiken om mee te koken, hiermee kunnen ze heel veel gas besparen voor het opwarmen van water. Hiermee vind ik dat het een solar heater erg in lijn ligt met mijn project en ik hoop dat iedereen het er mee eens is dat ik dit ga aanschaffen. Donderdag ga ik naar het eerder genoemde stadje, Aureville, toe om te kijken hoe we het beste de solar heater hier kunnen installeren en hoe we van hieruit verder moeten handelen. Ik krijg erg veel hulp van de westerse society hier en een paar indiase mensen dus dat is erg fijn. Ik zal jullie op de hoogte houden.

time flies when you are sick... :S

ME

Zo dan zijn we opeens een anderhalve week verder. Omdat ik hier geen en dan en dan en toen en daarna verhaaltje van wil gaan maken ga ik het kort houden. Daarbij zal ik me toch niet alles meer zo levendig herinneren dus hier gaat ie:

In de lange tijd dat ik niets heb laten horen en jullie begonnen te denken leeft ze eigenlijk nog wel ben ik naar een toneelvoorstelling geweest van een klein dorpje dichtbij, ben ik verschrikkelijk ziek geweest (volgens Frans was het allemaal niet zo erg maar ik kan me de laatste keer dat ik zo ziek was niet herinneren…), ik ben naar de dam geweest, de solar cooker is af, ik ben naar de grotten geweest, de kinderen zijn teruggekomen en ik heb de full moon walk gedaan terwijl het bewolkt was :D. Voor de mensen die nu zo geprikkeld zijn door deze kleine zinnetjes zal ik alles nog een klein beetje meer toelichten :D

De toneelvoorstelling: wat een grap was dat we kwamen om 11 uur ’s avonds in het dorp aanlopen en hoorden nog helemaal niets, pas toen we op de crime scene aankwamen begonnen we muziek te horen. Een stel oudere mannen waren rond een kar bezig muziek te maken met de instrumenten mooi uitgestald op de kar. Best intressante instrumenten een stel bekkens die de grootte van mijn handpalm heeft en een (ja ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen) doos waarvan ze een klepje heen en weer haalde om muziek uit te laten komen. We gingen, naar mijn idee in het speelveld/op het podium, rustig op een stukje gras naast de straat met vier blanken zitten en hadden natuurlijk gelijk onze 10 minutes of fame in de stad. Gelukkig begon de voorstelling al snel en was de aandacht weer van ons afgeleid. Ik was hier samen met Rachel, Yonna en Frans en ze vonden het natuurlijk maar al te mooi dat er zo veel blanken kwamen kijken. Al brak er wel bijna een regelrechte dorpsgevecht uit toen Yonna een sigaretje opstak, een VROUW die rookt….schande. Maar ok terug naar de voorstelling. Een lap stof die door twee mannen omhoog gehouden werd fungeerde als curtain en de toneelspelers moesten om de kar heen lopen om achter dit doek te gaan staan. Wat de doek dan ook eigenlijk gelijk nutteloos maakte omdat je op het moment dat ze om de kar heen liepen je de spelers toch al zag :D maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Het verhaal ging, het zal dan ook niet, over een godenverhaal. Een zekere god waar ik nu alweer de naam van kwijt ben staat voor ziekte en over deze god ging het verhaal. Alles was in Tamil en er viel dus weinig van de volgen maar het toch heel leuk om te zien. Tijdens een toneelstuk hier kunnen mensen naar de spelers toelopen om ze geld op te spelden en naar mijn mening kon iedereen inspringen in het verhaal, mensen lopen tijdens het spelen door het podium (oftewel over straat), spelers kunnen tijdens het spelen om water vragen, het verhaal moet af en toe even worden nagelezen (even kijken of ze nog het goede spelen), teksten worden “ingefluisterd” en het hele toneelstuk kan worden stilgelegd als 1 van de spelers dat nodig heeft. Het grote spektakel dit jaar was een man die 4 dagen in de tempel heeft zitten bidden zonder eten of drinken (al mocht hij wel melk…) en zonder met iemand te praten om precies op deze avond uit de tempel te komen en met een pot vuur te gaan dansen. Ons werd in eerste instantie verteld dat dat om 2 uur ’s nachts zou zijn maar dit werd 6 uur. Toen ik me schuldig begon te voelen dat ik slaap kreeg en langzaam ging liggen, voelde ik me al snel beter bij het zien van het halve dorp dat lag te slapen; kennelijk is dat normaal bij een toneelstuk en zolang je maar weer wakker word als het spannend word is alles goed :D Naarmate de tijd verstreek en we dichter tegen de bewuste 6 uurs grens aankwamen begonnen rare dingen te gebeuren in het toneelstuk. Je moet weten dat een toneelstuk hier in India alleen door mannen gespeeld word en dat alle vrouwen dus leuk verkleedde mannen zijn (doen ze best goed trouwens). Nou liep er rond 5 uur opeens een vrouw op het podium en ik was erg verbaasd, tot een man een andere vrouw riep om haar van het podium te slepen. Kennelijk was ze in trans; ze liep steeds op en neer met een drietand en ja sorry maar ik dacht natuurlijk dat dat erbij hoorde :P. Later kwam er ook nog een man bij die in trans was; deze schreeuwde de hele tijd en kwam dan rennend op het podium afgelopen met een zwaard in zijn hand die hij gevaarlijk boven zijn hoofd zwaaide. Ik vond het persoonlijk allemaal nogal bizar en moet eerlijk zeggen dat ik met mijn mond open zat te kijken hoe ze de man weer tot rust probeerde te krijgen. Het lukt vrij moeilijk en hij bleef steeds maar spartelend en schreeuwend richting het podium en de grond gaan. Van Frans en Rachel kreeg ik te horen dat deze transes te maken hadden met het feit dat de man van het vuur zo lang had zitten mediteren dat de energie hier een heel ander lading had gekregen. Na een paar mooie foto’s met de spelers zijn we rond 6 uur toch maar naar huis gegaan om te slapen; het toneelstuk was nog niet over maar het spektakel was voorbij :D

Over mijn ziek zijn zal ik jullie de details besparen maar het kwam neer op het koud hebben in India bij 45 graden en in 4 dekens gewikkeld zijn, het daarna heel warm krijgen (iets met bijna 40 graden koorts) en om later op de dag en midden in de nacht om de 5 minuten naar de wc te rennen. De 2^de dag blijkt in het ziekenhuis dat ik een hele dierentuin in mijn darmen heb waaronder een amoebe infectie en ik krijg een hele rits aan medicijnen mee die ik 5 dagen mag innemen. Ik voel me nu weer prima.

De dam: Venkatesh (indier) en zijn vrouw Annet (Duitse) hadden Frans en mij uitgenodigd om mee te gaan naar de dam. Dit was 1 dag na mijn ziekenhuis bezoek en ik merkte jammer genoeg al snel dat mijn lijf nog niet zo wilde dus ik moest veel rusten tijdens het lopen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de dam leuk vond om te zien maar om nou te zeggen dat het een echte bezienswaardigheid is…Veel kleurtjes en kitsche beelden in een tuin waar indiers van houden en verder redelijk wat groen. Voor kinderen is het denk ik een leuke plek om te spelen en ze hadden een krokodillenfarm maar daar zijn we dan weer net niet heen geweest :S Het was wel heel erg leuk om Venkatesh en Annet te ontmoeten en ik moet nu nog een keer model staan voor een schets van Annet :D

Aangezien ik het gedeelte van de solar cooker pas bij HET PROJECT beschrijf springen we nu door naar de grotten. Ik ben met Sara (duitse) en Berend (Nederlander), die in een ander orphanage (mercy home) een project doen, en een vriendin van Sara naar de grotten van Ramana geklommen om de stad ook eens van een andere kant te zien. Vanuit de Ashram kun je langs een pad omhoog klimmen om uit te komen bij grotten waar Ramana vroeger veel mediteerde. De grotten zijn erg rustig en je kunt er nog steeds prima zitten voor meditatie.

De kinderen zijn dan toch eindelijk terug gekomen en het is zowaar nog gezelliger geworden in huis. Ik heb nog niet zo veel met ze kunnen doen maar vond het heel gezellig om tijdens een lange power outing met ze beneden te zitten. En als het weer goed blijft denk ik eraan misschien dit weekend koekjes met ze te gaan maken. :D

De full moon walk: Gisteren mocht ik dan eindelijk deel uitmaken van de menigte die de full moon walk doet. Het gaf me een beetje een avondvierdaagse gevoel (dan wel die kinderavondvierdaagse die andere ken ik niet) en iedereen liep met zijn drinken en eten rond te sjouwen. Ook kon je allemaal eten en drinken langs de kant van de weg kopen en krijgen. Even het plaatje schetsen: veel mensen op straat, veel bedelaars van de kant van de weg en veel sadhu’s die langs de kant van de weg aan het chanten waren. (ow nog even snel Sadhu’s zijn mensen die in oranje rondlopen, al hun bezittingen bij zich dragen en dan niet in een tas en hun leven wijden aan god). Het was een erg gezellige bedoeling en ik en Berend (een Nederlandse jongen die bij mercy home, ander weeshuis, een project doet) zijn door een goeroe gezegend. We zijn er van overtuigd dat nu alle vloeken van bedelaars wel zijn opgeheven :D

HET PROJECT

Na iets minder dan twee weken kan ik dan eindelijk het heugelijke nieuws verkondigen dat de solar cooker af is. En de andere cooker is nog verder verbeterd. Ze zijn nu beide wind, regen, oorkaan en hitte proof en ik hoop dat ze nu dan ook het Indiase weer aan kunnen want zoals ik nu alleen al gemerkt heb is dat weer erg heftig. Ook heb ik wieltjes geïnstalleerd onder te cookers zodat ze makkelijk verplaatst kunnen worden, al moet ik nu wel nog een remsysteem bedenken voor de Nederlandse want die is nu zo licht dat hij er soms met de wind vandoor gaat. Momenteel gebruik ik stenen en ik moet nog even kijken of ik dit verander of me meer ga focussen op het koken. Ik heb ondertussen ook nog broodjes geprobeerd te bakken en ik heb dankzij mijn moeder nu een veel beter recept. Ze zagen er een stuk beter uit voordat ze de cooker ingingen en de eerste batch was redelijk gelukt maar de tweede mislukte door het snelle verdwijnen van de zon achter de wolken….wie maakt er dan ook een over op zonnewarmte….*zucht*

Is she sleeping with you?

ME

Nu de new and improved solar cooker mooi in de verf staat werd het tijd voor een uitstapje en welke dag is daar beter voor dan zondag? We waren gisteren al in de stad geweest voor een echte India outfit omdat we vandaag een ceremonie zouden gaan bijwonen. Een 8 maanden (give or take….zo goed is het engels dan ook weer niet.. :P) oud jongetje kreeg zijn gaatjes voor oorbelletjes en hier hoort natuurlijk een tempel en een hoop familie bij. Aangezien Laksman (Frans zijn bijnaam) de vader van het jongetje goed kent door een paar projecten die hij met hem deelt mochten wij ook aanwezig zijn. De vader is oa directeur van een schooltje dicht bij Laksmans huis waarop minderbedeelde kinderen les krijgen.

Nou begon het hele verhaal eigenlijk al met het kopen van mijn outfit. Aangezien de nieuwe cooker vooral nog dingen geboord moest hebben en we voortdurend te maken hebben met power outings besloten we voor de laatste onderdelen naar de stad te gaan en dan konden we ook wel even naar een outfit gaan kijken. Dus wij op een gegeven moment de kledingwinkel binnengestapt worden we helemaal doorverwezen naar boven. Ik wist namelijk al dat ik een broek met lange blouse wilde een zogenaamde Churidar.

Dus dat maakte het ietsje makkelijker. Wij boven aangekomen vraag ik om een katoenen en die hebben ze wel dan nog de juiste kleur en we kunnen weer gaan. De lengte is gecheckt en zou volgens de verkoper goed moeten zijn dus ok….who am I Dus na het afrekenen lopen we vrolijk de winkel uit en gaan voor de rest van de spullen shoppen. Thuis aangekomen wil ik de churidar toch maar even passen om te kijken of ik hem nog moet wassen ofzo. Eenmaal uitgepakt kom ik tot de conclusie dat de broek wel erg strak zit maarja het moet maar (door de knieën gaan is toch overrated, en traplopen al helemaal :D) maar dan ziet mijn oog iets veel ergers…spanningsopbouw……hou je het nog??? ……..de mouwtjes waar ik vrouwen normaal mee zie lopen zitten nog op de rug van de outfit gestikt en de lapjes stof wachten geduldig tot ze in mouwtjes worden omgetoverd……..Tegen die tijd is het al 10 uur en is alles toch echt wel dicht. Ik opper het nog zelf te doen maar weet dat dat eigenlijk een slecht idee is en Lakshman zegt dat we het maar gewoon terug moeten brengen. Voor morgen half 8 heb ik een outfit nodig die in ieder geval acceptabel is en ik snel naar buurvrouw Anja. Ze heeft geen echte India outfit voor me maar ik kan wel een al eerder geleend setje gebruiken voor de gelegenheid.

’s Ochtends om 8 uur staan we voor het huis van de man (naam moet ik even navragen) en voor de zekerheid hadden we daarvoor nog even in de stad gegeten, wat weer een grote fout blijkt te zijn als we zijn huis binnenstappen en eten aangeboden krijgen. Laksman zegt okee 1 idli maarja dat bestaat natuurlijk weer niet dus krijgen we er toch gewoon twee :P Langzaamaan komen ook de andere gasten binnengedruppeld waaronder de leraressen van de school. Een van de leraressen komt bij ons zitten en na nog geen twee zinnen vraagt ze aan Laksman; “is she sleeping with you?”. Volgens mij was mijn gezicht echt een foto waard, maarja we will never know :P Voor de duidelijkheid Frans is bijna 60 en zonder iemand te beledigen wil ik wel zeggen dat dat mij iets te oud is….ietsje maar :P Hij maakt iedereen al wijs dat ik zijn kleindochter ben en dat geloven ze direct :P

Later zijn we in busjes naar een tempel gereden die in een dichtbij gelegen dorpje zit. De chauf wist de weg niet en mocht dan ook de lange bus een paar keer behendig draaien in de smalle steegjes. Daar aangekomen heb ik al 3 kleine vriendjes gemaakt in de bus die aan me kleven en moet Auntie (zo noem je een vrouw die ouder is dan jij bent) steeds komen kijken. Er gebeuren ondertussen allemaal intressante dingen met het kleine jongetje dat zijn gaatjes vandaag gaat krijgen en rituelen worden gedaan waaronder het laten overkoken van rijst, wat geluk moet brengen en het brengen van voedsel offers aan een god….vraag nou alsjeblieft niet welke, het zijn er gewoon te veel :P Er werd me zelfs nog gevraagd welke god mijn lievelingsgod was….beste antwoord was vragen welke die van hen was en dan gewoon te zeggen ow ja die is inderdaad heel goed/leuk/powerful :D Sommige rituelen die in de tempel zijn uitgevoerd werden ons uitgelegd anderen blijven een mistery. Een ding in zeker het jongetje in kwestie is na het overkoken van de rijst kaal geschoren op een manier waarvan de kinderkapper in Nederland nog wat kan leren :P, hij is daarna gewassen met speciaal water en kreeg geel spul op zijn hoofdje en daarna gingen we de tempel in om allemaal dingen met een god te doen die god verboden heeft….(huh…) De god in kwestie kreeg melk over zich heen, water, dan weer melk en fruit en kokosmelk en rozenwater en melk….en ik geloof ook melk. Ow en hij werd behangen met goud van de aanwezige vrouwen…sorry ik had niets bij me :P En na dat alles klaar was moesten we natuurlijk niet te vergeten nog even een hele hoop rijst wegstouwen…. Aan het eind van alles was ik echt kapot; de hitte en alle bezigheden hadden me echt gesloopt. Maar ik was wel een hele ervaring rijker en had geblessed fruit op (lees: het fruit dat eerst op een god heeft gelegen die dus idd daarvoor met allemaal zooi was besmeurd….) dus ik moet zeker wel iets verlichter zijn volgens Frans.

Als je denkt dat we toen lekker naar huis konden om 4 uur heb je het mis want een vriendin van Laksman had gebeld en toen zijn we natuurlijk nog even 3 a 4 uur rond de berg gaan lopen…..we eindigden goed in het donker en zijn toen naar het duurste restaurant in de omstreken geweest, tjonge jonge temperatuurtje vriezen daarbinnen natuurlijk en verder weer super veel eten. Het was erg lekker maar wel super duur moest aan het einde 270 roepie betalen (4 euro 15) wat een ontzettende afzetters :D 

...to pretty to work...

ME en HET PROJECT 

(sorry maar het scheiden zou het verhaal echt teniet doen :D)

Maandag eindelijk internet kunnen regelen, dus nu zullen jullie nog vaker van me horen……..leuk heh :P

Maandag ook een poging gewaagd te beginnen aan de bouw van de tweede cooker. Het begon allemaal met latjes hout die ik moet hebben voor het binnenframewerk. Ten eerste snapte ze er geen ene malle moer van waarom we nou toch zulke kleine afmetingen moesten hebben en werd ons honderd keer uitgelegd wat 1 feet was om toch maar te laten zien dat dat echt niet veel was :P Wij hadden latjes nodig van 2 bij 2 cm en ze lieten daarom ook steeds zien hoe groot dat was en vroegen dan this size?!?!? Owkee ze zouden het dan ’s middags wel af hebben als we terug zouden komen, aangezien ze er dan 3 a 4 uur voor hadden om het te maken dachten zelfs wij dat het wel af zou zijn. Maar toen we terug kwamen rond een uurtje of half 7 bleek dat we toch te optimistisch geweest waren en was het niet af. Ondertussen hadden wel al wel besloten dat we de twee frames die nodig zijn voor het plaatsen van de ruiten en de bak zouden laten maken bij deze carpenter en we hebben dan dus ook die avond nog een verwoede poging gedaan uit te leggen wat we wilde in welke maten. Telkens kwam de vraag wat we er nou precies mee wilde en we legde uit dat we een raam wilde maken. Hier snapte ze natuurlijk weer helemaal niets van want wat waren dat toch een rare afmetingen en waarom moesten de latten dan niet doorlopen om ingemetseld te worden? :D Dus na een tijdje besloten we toch maar uit te leggen dat we het voor een zonne-oven wilde gebruiken. En als er op een gegeven moment dan bij de lieve man zelf uit zijn mond komt dat ons ding dan een solar cooker is denk ik toch echt dat hij het snapt…totdat hij weer over een deur begint en niet snapt waarom we een raam nodig hebben :P We besluiten aan het eind van de dag dat we de volgende dag de solar cooker zullen meebrengen en laten ook de latjes die dag voor wat ze zijn.

Het avontuur op dinsdag bestond er dus uit om de solar cooker heel huids bij onze carpenter te krijgen. Na een grote riksha te hebben besteld ga ik met de solar cooker, de nieuwe binnenbak en mijn grote backpack (ik ga namelijk bij Frans thuis klussen en verhuis dus tijdelijk naar een huisje naast de zijne) in de riksha. Het past allemaal net. Hobbel de hobbel over alle weggetjes naar de andere kant van de stad om daar neer te strijken bij onze carpenter. Toen het ding er aan kwam kwamen ze allemaal kijken naar het ding dat net zo goed uit de ruimte had kunnen komen. Na een tijdje rond het ding heen te dansen gingen ze er iets bouwtechnischer naar kijken en kwam de vraag waar dit toch in godsnaam gemaakt was; het zag er niet uit :P 

Toen bleek dat dit uit Nederland kwam besloot de carpenter dat hij maar naar Nederland moest verhuizen om zijn werk daar te gaan doen :D Ik kwam eerst alleen en deed een verwoede poging om uit te leggen wat er moest gebeuren. Ik dacht dat ze het op een gegeven moment echt wel snapte maar besloot toch op Frans te wachten. Ze vroegen ook al steeds aan me wanneer de teacher kwam en het duurde even voor het lampje in mijn hoofd aan ging en ik begreep dat ze Frans bedoelde :D. Na de aankomst van Frans bleek dat ik best goed werk had verricht met het uitleggen en na de goedkeuring van een man (ja zo gaat dat hier echt) gingen ze dan ook aan het werk. We zijn er bewust bij blijven zitten om er voor te zorgen dat ze echt aan het werk zouden gaan en dat het eindresultaat als gewenst zou eindigen. Ze kwamen steeds voor vragen over de afmetingen weer bij ons en checkten alles over and over again, wat ik eigenlijk een heel geruststellend idee vond omdat ik hierdoor zeker wist dat hij het goed wilde maken. De manier waarop ze hier zonder al te veel power tools aan het werk gaan was echt fascinerend om te zien en de houdingen die ze aannemen bij het werken met een bijtel waren helemaal een foto waard. Rond een uurtje of 2 was het dan eindelijk af en konden we alles met autoriskha weer naar Frans gaan verhuizen. 200 roepies en een hoop gestuiter later hebben we alles in onze mooie werkplaats gezet. Ik heb het hier over een dakterras die bedekt is met palmbladeren waardoor je lekkere schaduw hebt, er hangen door de hele ruimte tibetaanse vlaggetjes en er hangt 1 lief klein lampje; of tewel een ideale werkplaats. Frans heeft gelukkig nog wel wat handige tools liggen en we kunnen een boormachine lenen die in westerse kringen circuleert :D, “…als je hem aan een Indiër uitleent weet je nooit waar hij heen gaat, zodra iemand weet dat er een boormachine is wil iedereen hem lenen…”

De afgelopen dagen zijn lange dagen geweest waarin we ’s ochtends bezig gingen met bouwen dan materialen gingen kopen als de stroom er toch uit lag en ’s middags weer verder gingen met klussen om na donker in de stad met meer materiaal strooptochten te eindigen. En we zijn nu een heel eind. De solar cooker box en in zijn geheel af en kan morgen met een lief geel kleurtje worden beschilderd (de twee grondlagen zitten er al op) Ook de twee frames zijn klaar voor hun laatste schilderlaag en zij zullen blauw omgedoopt worden. De latjes voor de ramen zijn af en de ramen staan klaar om erin gezet te worden na de laatste schilderbeurt. Ook is er leer gekocht om de bak netjes in zijn kozijn te leggen en zijn we in het bezit van siliconenkit. De reflectieplaat vergt nu nog de meeste aandacht omdat die nog gezaagd en geschilderd moet worden, maar we wachten hier nog even op meer latjes om hem stevig in elkaar te zetten. Ook hebben we kleine verbeteringen doorgevoerd door wieltjes onder de cooker te plaatsen en gootjes te maken voor de regen zodat het water makkelijk weg kan stromen. Onze solar cooker is orkaan proof geworden want we hebben zeer stevige materialen gebruikt, het kan hier namelijk erg hard regenen en waaien dus we wilde wel dat hij redelijk duurzaam zou worden en dat het weeshuis er lang plezier van kan hebben.

Tijdens onze bouw werkzaamheden zijn al veel westerlingen en meer westers-georienteerde Indiërs komen kijken naar onze bezigheden. Volgens een Indische vrouw: “you are to pretty to work”. Er lijkt vooral onder de westerse samenleving hier een grote interesse te zijn, maar volgens mij (zoals bij alles) maken ze het liever zelf of laten ze het door een westerling maken. Het vertrouwen in de Indiër en zijn bouwcapaciteiten gaat hier ongeveer tot de deur.

Het is al met al een heel avontuur geweest en dat is het nog steeds om materialen te kopen en te bewerken. Ik vind het grappig om te zien hoe alles hier zo anders gaat maar toch werkt, wel ben ik erg blij dat Frans me helpt want als vrouw krijg je hier toch een stuk minder gedaan of in ieder geval zou het veel langer duren. Ook al vraagt Frans alles aan mij en geef ik antwoorden als de mannen in de winkel wat vragen pas als de woorden uit Frans zijn mond komen gebeurd er ook echt wat… go figure :P Gelukkig heb ik besloten dat ik het allemaal gewoon grappig en een uitdaging vind dus moet ik af en toe binnensmonds en ook gewoon hardop lachen om hoe alles hier gaat, het is een hele ervaring :D

Ik ben de afgelopen paar dagen wel een beetje ziek geweest met wat leuke reizigers in en uitgangproblemen. Dus vooral gisteren was ik erg zwak, had wat koorts en kon niets eten. Maar dat mocht de pret niet drukken en ik heb redelijk vrolijk verder gewerkt al ben ik wel af een toe een uurtje gaan slapen. We zijn al met al een heel eind gekomen en ik ben benieuwd wanneer de solar cooker echt kan worden gebruikt, ik kan natuurlijk wel een schatting maken maar waarom zou ik dat doen het is tenslotte wel India en hier gaat niets als gepland.

Telefoontje

Nog even voor alle fans die zich geroepen voelen me een keer te bellen, mijn India nr is 9597661433. Als je met Belbob(.nl) vanuit Nederland belt is dit 3 cent/minuut. Maar mensen very please HET IS HIER 3.5 UUR LATER, dus bel alsjeblieft niet na 8 uur 's avonds bij jullie. Ik wil geen namen noemen maar oma het was hiet half 2...... :D Maar je bent wel lief :D
Over en sluiten

nothing ever stays the same.... :D

ME

Sorry India….for i have sinned….ik mijn eerste halve biertje op :D word je de volgende ochtend nog wakker met hoofdpijn….Toen ik thuis kwam waren alle lichten al uit en iemand had mijn kamerdeur half dicht gegooid….KABOEM….jesus wat kun je hard tegen een deur aanlopen als je hem niet verwacht, gelijk een hele buil op mijn hoofd….dat zal je leren te verwachten dat alles altijd hetzelfde blijft :P

Mijn eerste Sari ervaring is in de pocket en ik denk niet dat ik dat ding hier nog aanraak. Eerst moest ik mezelf in het topje wurmen, want die dingen mogen dan wel getailord worden maar ze moeten strak zitten ofzo, en mijn rok aandoen waarna ik eigenlijk alweer kon gaan douchen…..*zucht* :D. Nadat Kumari me helemaal stijlvol had omwikkeld met de eindeloze lap stof waren we dan klaar om naar Priya’s einde schooljaar viering te gaan :D Daar aangekomen waren er maar een handjevol mensen in Sari and get this Priya, “you should really wear Sari”, had niet eens een Sari aan. Gevolg was wel dat er zo mogelijk nog meer mensen naar me keken, iedereen met me op de foto wilde omdat ik zo fair ben (aka wit; en bedankt :P) en ik allemaal complimentjes kreeg vanwege mijn mooie Sari. Moet er wel nog even bij gezegd worden dat ik er kennelijk steeds veel te bloot bijliep….mijn ene lapje stof viel niet meer over de andere die weer niet gezien mocht worden :D. Ondertussen kon ik het water dat ik via mijn huid aan het verliezen was niet eens meer normaal bijvullen door water te drinken en grijnsde ik iedere keer dat iemand me iets over mijn blouse zei vriendelijk :D waarop Priya gelukkig uitlegde wat er mis was en me weer aankleedde :D 

Ik heb nu dus wel een echte filmster gezien, “ Priya hoe heet ze ook alweer?” Owja  Anjali…dat wist ik wel :S ze kwam namelijk langs bij dat college en zat de hele tijd dat ze er was heel hooghartig te doen….ze kreeg een een of andere gouden doek, waarvan ik later leerde dat dat respect betekend, die ze nog niet eens lang genoeg omhield voor een foto en gelijk doorgaf aan een van haar bediendes. Ik moest natuurlijk toch maar even een mooie foto maken en Priya gebruikte mij hierbij om zelf ook dichter bij het podium te komen :D waarop ze zei: “She looked at you, she really looked at you”  :D maarja ik was natuurlijk de enige witneus dus ik vond het niet zo heel raar…maar looked at me is wel een groot woord we zagen een van haar ooghoeken richting mij bewegen :P Priya moedigde me wel aan om bij vertrek van onze grote filmster een handtekening te gaan vragen en beloofde het te proberen, maar bij vertrek hielden niet alleen de bediendes toeschouwers op afstand ook deed onze grote filmster meer dan ooit haar best me te negeren :P dus die handtekening laat toch nog op zich wachten…..Ik was toch witter PUH :P

Na 5 uur de Sari te hebben gedragen zat ik die avond echt apathisch aan het eten en ging snel naar bed…..tjonge jonge wat zijn die dingen warm. Ik heb de dag erna dan ook rustig aan gedaan en heb vooral nagedacht over het project en eventuele methodes om straks bij terugkomst geld in te zamelen om de schulden van het weeshuis te verminderen. De stroom lag er die dag ook bizar lang uit en ja als het zo warm is en zelfs je fan het niet doet……poe hey :P

Ondertussen heb ik donderdag contact gelegd met Frans, een Nederlandse man die hier al heel lang helpt met projecten en zelf als (correct me if i am wrong) buitenlandse adviseur zijn capaciteiten nuttig inzet. Hij heeft geholpen met veel goede doelen projecten en mede door zijn hulp zijn er een school en een mobiel ziekenhuis gerealiseerd. Stom genoeg weet ik nu heel veel over hem maar niet zijn achternaam…maar dat zal hij zelf wel als niet belangrijk bestempelen. Emma trouwens nog bedankt voor je hulp hierbij want volgens mij kan hij me heel goed helpen met het bouwen van nog een solar cooker :D

Donderdag avond ben ik met Frans naar de Ramana Ashram geweest voor een feest ter ere van het overlijden van de moeder van Ramana…(ja het is ingewikkeld :P) Er was een hele avond van dans en muziek en er werd hiermee een toeneelstuk opgevoerd over the ‘I’ Echt heel intressant. Het ging hier om de grondslag van het Boeddhisme; je bent de hele dag door verschillende versies van jezelf en wie ben jij nou echt. Ben jij de naam die je hebt of die mensen je geven/ hoe mensen je noemen of gaat het toch om iets anders :D Jaja ik word echt nog spiritueel, owkee maar zonder dollen het was echt heel bijzonder, interessant en mooi om te zien.

De volgende middag heb ik met Frans afgesproken om naar solar cookers te gaan kijken en muziek te gaan maken met wat vrienden van hem. Ik heb ondertussen hele leuke mensen leren kennen maar die muziek was toch iets boven mijn kunnen. Er lagen een hele hoop muziekinstrumenten op een kleed en er werd me gevraagd te pakken wat me inspireerde….tja…. Een vrouw startte met zingen en liet zich helemaal gaan in de muziek. Ze vroeg of ik ook kon zingen waarop ik schamper antwoordde dat ik dat wel eens deed maar dat dit me toch iets te moeilijk was. Het was wel echt heel leuk om bij te zijn en te horen maar het echte meedoen zal toch nog wat oefenen vergen :D Die avond heb ik dus mijn eerste biertje met Frans gedeeld in een heus Indiaas biercafe waar dus alleen maar mannen waren. De airco stond er op min 10 en dus zijn we maar op het terras gaan zitten in een groene tuin. Frans vroeg zich gelijk al af of een groepje jongens in de hoek geen problemen zouden geven en hij had gelijk. Echt grote problemen ontstonden niet maar ze kwamen wel steeds om sigaretten en aanstekers vragen, je zou zeggen dat ze na een keer “we don’t smoke” wel weten hoe laat het is :P Maar volgens Frans, en owkee ik zag het zelf ook wel, was het heel bijzonder dat er nu een meisje hier zat en wilde ze allemaal even hun gezicht laten zien. Ze kwamen soms zelfs vragen aan Frans of ze mochten zeggen dat ik een mooi meisje was en een lieve glimlach had….Volgens Frans zouden ze dit nooit hebben gedaan als ik Indiaas was en had ik ze de ogen moeten uitkrabben als ik hun cultuur zou aanhouden :D, tja dat gedeelte heb ik toch maar overgeslagen :D

Die avond heeft het voor het eerst geregend en we moesten op een gegeven moment toch maar even binnen gaan schuilen. Om daarna met een regenjas op de motor te springen gaf me toch wel een heel Nederlands gevoel :D Door de regen was ik dus wel vrij laat thuis en Kumari was toch wel een beetje ongerust aan het worden geloof ik, ze zei dat ze het allemaal niet erg vond (and to be fair ik had wel een smsje gestuurd) maar ik wist niet zo goed wat het moest betekenen dat alleen mijn schoenen buiten in de regen hadden gestaan….naja ik heb het maar afgeschreven aan het feit dat ze hier niet graag schoenen aanraken; onrein.

Zaterdag heb ik met Priya in een echte zonder te dolle heuse regenbui van Tiru gedanst, en jeetje dat het hier REGENT als het regent is zeker niet gelogen, we waren echt doorweekt en voor het eerst sinds mijn aankomst in India had ik het koud :D Dit maakte natuurlijk wel weer snel ruimte voor nog meer nattigheid door de hoge luchtvochtigheid…..poe hey :D

Wel heel erg goed geslapen doordat het nu een graad of twee in temperatuur was gedaald :D Vandaag heb ik de fiets van het weeshuis laten maken en kon ik dus met eigen vervoer dingen gaan regelen. Waaronder veel dingen voor de nieuwe solar cooker en hulpmiddel voor het gebruik van de twee :D

Nu ik al zo lang heb zitten tikken over dit mooie verhaal is er net nog iets grappigs gebeurd wat ik jullie niet wil onthouden :D Er schoot net iets door de woonkamer waarvan ik dacht dat het een lizard was. Toen ik zojuist mijn kamer binnenliep om water te pakken schrok ik me rot (niveau hart zit nu in mijn tenen) van iets wat uit mijn raamkozijn sprong en razendsnel naar mijn badkamer vliegt blijkt het een piepklein eekhoorntje te zijn…… heb mijn hart net even opgeveegt…..

HET PROJECT

Ik heb uitgedacht wat ik nu verder moet doen. Aangezien de kinderen nu zo laat pas terug komen heb ik besloten nu toch al maar te gaan starten met het maken van de tweede cooker ook al heb ik nu nog niet kunnen zien hoe de kok ze gaat gebruiken. Ik heb wel al de pannen gezien die ze normaal gesproken voor de rijst en het verdere eten gebruikt en om dat klaar te maken hebben we aan 1 cooker in ieder geval niet genoeg. Ik ben bang dat als ik ga wachten tot iedereen er is en ik het gebruik van de cooker kan zien, ik geen tijd meer zal hebben hem te bouwen als dat nodig blijkt (en daar ga ik dus vanuit) en dat zou jammer zijn.

De cookers die ik met Frans heb gezien zijn in de verste verte niet te vergelijken met de cooker die ik heb meegenomen en halen ook maar een temperatuur van net onder de 100 graden. Ik vind dat niet voldoende en ga dan dus ook voor een nieuwe cooker die hetzelfde is als de huidige en 135 graden iig makkelijk kan halen. Morgen hoop ik katoen te gaan kopen en ik ga met Frans kijken voor hout en andere materialen kijken.

Aangezien ik steeds afhankelijk was van Xavier om me door de stad te begeleiden en rond te rijden ben ik blij dat ik nu ook Frans voor alles kan bellen en de beschikking heb over eigen vervoer (mijn ontzettend mooie fietsje :D). Ik hoop dat ook dat hiermee de bouw van de cooker in een stroomversnelling komt maar het is en blijft natuurlijk wel India en ik ga mijn best doen.

“now we make picture”

ME

“now we make picture” zijn Xaviers woorden als ik voor het eerst met mijn handen eet een paar dagen terug :D There is more to it dan ik in eerste instantie dacht naja proberen jullie het maar eens rijst eten met je handen zonder de helft naast je mond te gooien :P en dan mag je niet cheaten door het als een haring in je mond te gooien, nee gebruik je handen gewoon als een soort van lepel.

Eten, daar gaat het echt om in India, en dat doen ze dan ook het liefst de hele dag. Normaal gesproken zou ik hier natuurlijk helemaal geen problemen mee hebben maar het is warm weer en ik heb eigenlijk alleen maar dorst. Kumari is ondertussen bang dat ik verhonger en ik ben steeds tot de nok toe gevuld met eten. Babaloo is  ondertussen echt mijn partner in crime wat eten betreft. Hij eet namelijk slecht en ik heb ondertussen ook die stempel gekregen. Zo zaten we vanochtend alletwee met lange tanden onze bordjes leeg te eten. Waarop Kumari daarna tot 5 keer toe vraagt of meer zegt dat ik nog meer moet pakken :D. Echt heel lief maar ik kan gewoon niet meer, ik plof bijna.

Gisteren  ben ik met Xavier toch maar even een meer westers matras gaan halen want ik sliep niet echt goed en begon nu toch ook last van mijn rug te krijgen. Ik sliep nu wel iets beter maar de hitte speelt me toch nog wel enorme parten. Het lijkt er zelfs op dat ik overdag beter kan slapen dan ’s nachts, maar dit doe ik niet omdat ik hoop dat ik dan ’s nachts beter slaap :D result: weinig slaap. Als iemand nog een goede raad heeft voor slapen in bloedhitte please :S ik slaap nu steeds met een natte doek maar ben een beetje bang dat ik straks kou vat :D

Gisteren ben ik boodschappen gaan doen om brood te kunnen bakken. Ik ben onderweg de hand geschut door een klein jongetje en toegezwaaid door veel kinderen en volwassenen. Ow en op de terugweg ben ik nog gevolgd door twee jongens op een motor :D mijn sterren status ligt hier een stuk hoger dan in Nederland :D. Op mijn terugweg van de supermarkt ben ik weer bij een sugercane kraampje gestopt waarop ze me allemaal aanstaarden. Xavier had tegen me gezegd dat het ongeveer 7-8 roepie zou zijn en ik gaf daarom gewoon 8 roepie, kreeg ik tot mijn stomme verbazing 2 roepie terug……mijn mond viel bijna open zo lief vond ik het dat ik als een local behandeld werd en niet afgezet werd omdat ik blank ben :D Nou ging ik vanochtend voor eieren voor koekjes naar een kleine supermarkt en toen gebeurde iets nog vreemders ik had alleen maar 100 roepie en ik moest 5 betalen, zegt  die man; “next time  5 roepie”  :D ik ben helemaal vertederd door al de lieve Indiërs hier :D

Vandaag ook met Xavier, Priya en Babeloo langs Babeloo’s school en Priya’s college gegaan. Priya was alleen echt helemaal embarassed omdat ze een broek aan had en geen officiële kleding. Morgen gaan we naar een eindejaars viering van Priya’s college en ik heb speciaal hiervoor een sari gekocht. Blijkt dat je allemaal dingen apart moet doen….je hebt niet alleen die doek maar ook een rok en dan moet je de blouse, zoals zij dat noemen (ik vind het meer een bh :P), nog apart laten maken. Dus nadat ik de Sari had gekocht gingen we langs de tailor om de blouse te laten maken. Maar ik was natuurlijk veel groter dan dat meisje dat mijn maten moest opnemen; vanaf mijn SCHOUDER!! :P dus ik dacht ik buk om haar te helpen…..begonnen ze allemaal te lachen :P die rare buitenlander ook :D

HET PROJECT

Gisteren hebben we dus brood gemaakt en hij heeft erg lang in de cooker gestaan omdat ik eerst nog alle ingrediënten moest kopen en hij dus erg laat in de cooker kwam te staan rond 11 uur pas. We zouden eigenlijk gisteren al boodschappen doen maar het kwam er niet meer van. Om het brooddeeg te maken moest ik twee recepten combineren…iets met rare one cup of this one cup of that….ja wat moet ik daar nou weer mee :D toen het brood uit de solar cooker kwam was hij erg dense, hij was volgens mij wel gaar maar erg stevig. Wat gelijk twee vragen bij mij opriep; hoe kan ik hem minder stevig en dus wat luchtiger maken en hoe weet ik of het brood echt gaar is??? (als iemand een idee heeft please do tell :D) Het brood was kwa smaak wel goed en vooral Priya vond het erg lekker, maar omdat we dus niet helemaal zeker waren of alles gaar was hebben we niet te veel gegeten.

 Vandaag heb ik meerdere porties koekjes gemaakt met Babeloo. Hij was eerst heel shy maar kwam al snel los toen ik allemaal vormpjes ging maken. We hebben nu koekjes in de vorm van hondjes en poppetjes en fish en samosa :P  Ik denk dat ik ook koekjes met de weeskinderen wil gaan maken als die er eindelijk zijn. Het ziet er nu naar uit dat ze later komen omdat de school door enige wijzigingen later start. We kijken nu naar 15 juni. De koekjes werden erg lekker bevonden en waren dus een groot succes.

Voor de mensen die echt heel erg van de feiten zijn; dit is gisteren geschreven :D

De foto's komen later wel ze werken namelijk niet mee :P

....I'm cooking in the sun....

Voor de minder geintresseerde lezer: Ik heb zojuist besloten dat ik het voortaan zo ga doen:

Deel 1: ME; van mijn nieuwe gepubliceerde blog zal steeds uit eigen ervaringen in India bestaan en Deel 2: HET PROJECT; uit dingen over het project.

ME

In de taxi richting Tiruvannamalai had ik het al bedacht; de woorden fout, niet goed, slecht, vreemd en raar zullen in India niet gebruikt worden in plaats daarvan gaan we  de woorden interessant, verfrissend, anders en bijzonder gebruiken. Zo rijden hier veel bijzonder klinkende auto’s, toeteren ze bijzonder veel en kijken interessant veel mensen me aan :D. Maar stiekem vind ik het wel leuk; alles wat hier anders is zorgt bij mij voor een soort rust. Zo vind ik het toeteren eigenlijk wel gezellig en levendig klinken en kan ik tenminste mensen ook aanstaren als ze mij ook aanstaren :D.

Ik ben hier pas een paar dagen maar heb ondertussen al veel beleefd. Xavier en Priya hebben nu al twee dagen achter elkaar de moeite genomen om met mij naar de stad te gaan. We gaan dan met zijn drieen met de auto-riksha en rijden dan langs alle winkeltjes waar we moeten zijn. Xavier doet eigenlijk alle boodschappen en krijgt ook steeds aanwijzingen wat hij uit de stad moet meenemen. Zo rijden we langs de engineer om verklaringen te krijgen voor de weeshuis status en gaan we langs een xerox winkeltje (kennelijk betekend dat kopieren :D) om papieren te kopieren en gaan we langs de electrician om een afstandbediening te kopen voor de tv. En we gaan natuurlijk langs de supermarkt voor spulletjes voor mij en kopen lekker fruit langs de weg en stoppen bij een straatverkoper om rietsuikerdrankjes te drinken :D Ook ben ik met Priya langs de tempel gegaan en ben daar door een olifant gezegend :D en heb ik de meditatiehal gezien van de dichtbij gelegen Ashram.

Last but not least zijn we gisteren en met hele gezin en Abi, een vriendin van Priya, naar de bios geweest. Het was niet erg druk en dus super koud binnen maar het was heel erg leuk, en gek genoeg snapte ik echt alles (owkee ik verstond er geen ruk van maar de verhaallijn was meer dan duidelijk). Kumari was erg onder de indruk van mijn Tamil skills in de bios, “Priya, Michelle understood everything…”.

Kumari zorgt echt super goed voor me en ik mag echt niets doen, volgens mij word ik zelfs stout gevonden als ik mijn EIGEN afwas doe en water uit de grote vessel pak omdat de kan leeg is; dat moet ik toch zeker niet zelf doen “You go play and relax”. Het hele gezin is echt heel erg lief voor me en ik stel toch wel zeker honderd vragen per dag.

HET PROJECT

Eergisteren heb ik de solar cooker gebruiksklaar gemaakt door er hooi in te doen ter isolatie en dit aan de onderkant af te dekken met radiator isolatie. Verder heb ik hem op 4 bakstenen gezet zodat bij eventuele regen het water eronderdoor kan stromen zonder dat het hooi nat kan worden.  Gisteren heb ik de solar cooker een dry-run laten doen en vandaag hebben we er rijst in gemaakt. Met de dry run zag ik al rare dingen gebeuren; het wat dat ik erin gooi verdwijnt, en vormt geen condens aan de binnenkant, verder komt de temperatuur niet hoger dan 110 graden celcius. Ik ben bang dat het hooi niet goed genoeg is ter isolatie en daarom heb ik zojuist rondom de binnenkant van de solar cooker de radiator isolatie gedaan. Hiermee hoop ik morgen te testen of het hier ook echt aan ligt. Eventuele andere mogelijkheden van warmte en vocht verlies zie ik in het raam. Hoewel ik bijna zeker weet dat alles waterdicht is afgesloten ben ik bang dat het plastic op een of andere manier het wat toch doorgeeft of misschien vasthoud (al weet ik niet eens of dit wel kan). De rijst was gelukkig wel goed gelukt alleen dit duurde dus wel 4 uur (er zat ook iets te veel water in dus dat doen we volgende keer ook minder). Morgen gaan we proberen brood te maken en als ik ondanks de isolatie toch nog steeds rare dingen zie moet ik denk ik maar op zoek gaan naar glas. Als de temperatuur wel hoger komt te liggen morgen ga ik denk ik op zoek naar beter isolatiemateriaal zoals veren of ruw katoen. Maar voor nu kunnen we in ieder geval spreken van een eerste succes want zelf volgens onze rijstexpert Xavier was het goed gelukt. En ook Kumari stond te stuiteren dat het een big succes was :D Ik ben zelf erg blij dat zij het solar cooken zo zien zitten, dit zal namelijk ook na mijn vertrek betekenen dat ze het blijven gebruiken.

Reis en eerste dag :D

Na een lekkere vliegreis, en het moet even genoemd worden het eten was echt super lekker bij Jet Air, dan eindelijk aangekomen in Chennai. Beetje zenuwachtig voor de douane was ik blij met mijn opgedane Nederlandse en Belgische gezelschap. Maar de zenuwen bleken nergens voor nodig. Ik pakte mijn enorme bagage inclusief de solar cooker en kon gewoon doorlopen, het gaf wat rare blikken maar niemand vroeg of ik het zorgvuldig ingepakte pakket wilde openen. Ze weten niet half wat ik allemaal had kunnen smokkelen :P Alle spullen zijn trouwens redelijk heel aangekomen, zelfs de lange vingers :P, alleen de binnenbakken hebben een deuk opgelopen maar gelukkig niets wat een hamer niet kan herstellen.

Ik had ook heel snel mijn taxi driver gevonden en dus konden we redelijk snel na aankomst richting Tiruvannamalai. Het was naar mijn mening vrij rustig op de weg. Toch weer grappig om te zien hoe mensen in dit soort landen rijden; rood licht betekend gas bijgeven, zebra betekend toeteren, iemand links inhalen betekend toeteren, iemand rechts inhalen betekend toeteren, mensen op de weg betekend toeteren, dieren op de weg betekend toeteren, een rood licht betekend ook toeteren, een gat in de weg betekend toeteren en een wegversmalling, je raad het nooit, betekend ook toeteren. Maar ik vind dat ze er wel om vragen hier in India want op elke vrachtwagen, riksja en iets grotere auto staat achterop sound horn. Na een tijdje staan we opeens stil voor een rood licht, waarop ik me natuurlijk afvraag waarom we hier wel voor stoppen :D, wat blijkt er ligt een slagboom over de weg (ah dus daarom moesten we wel stoppen) en het is wachten op de trein. Na iets meer dan 20 min heeft mijn driver het gehad en keren we om om op een andere route verder te gaan. Mijn driver spreekt gebrekkig engels waarop ik steeds maar moet gokken wat hij nou weer probeert te vertellen. Zegt hij nou dat hij verder thuis gaat slapen en dat iemand anders mij verder rijdt? very tired, home, sleep, taxi stay ?!?!?! Ja maak jij daar maar eens wat van, later blijkt dat hij het volgens mij over mij had en dat ik moe ben en thuis kan slapen maar waar die taxi stay nou op slaat weet ik nog niet :P Anadre, mijn driver, was wel heel gezellig en vrolijk dat moet wel nog even benadrukt worden :D Op weg naar Brussel waren we verbaasd over een file die rond 6 uur ontstond daar doen ze niet aan in India, hier sta je gewoon om 4 uur al in de file :D Ow en als iemand zich nog afvraagt hoe de wegen hier zijn, mijn mening; Prima ze doen niet onder voor de gemiddelde snelweg in Belgie :P Ik had me voorbereid op iets als in Kenia dus dit viel me echt honderd procent mee. Het is uiteindelijk half 5 voordat ik bij het Wide huis ben en ik word liefdevol door het echtpaar onthaald die me gelijk naar mijn EIGEN kamer wijzen MET en ja hier komt het eigen toilet en waterbak :D ik wist dus echt niet dat ik mijn eigen badkamer kreeg, echt heel erg fijn :D

Het is natuurlijk erg warm en ik trek met mijn gekke hoofd ook nog een pyjama aan, later zegt Kumari dat ik lekker zelf moet weten waar ik in ga slapen het is toch MIJN kamer :D. Gelukkig heb ik wel een lekkere fan dus dat scheelt erg. De mensen die mij kennen zullen wel weer begrijpen dat ik niet lang heb geslapen want ik stond alweer om 8 uur naast mijn bedje :D, wat overigens een veredelde deken op de grond is; we zullen eens kijken hoe lang mijn rug dat vol houd (ja ik ben echt zo oud ja :P) Dus ik krijg wat chai en ontbijt (vermicelli :D) waarna ik merk dat mijn lichaam het toch niet zo heel leuk vind; die warmte zo opeens en dan zo kort slapen, dus op dringend verzoek van Kumari duik ik toch maar nog even mijn bed in. Waar ik stiekem nog een paar uur slaap. Het is nu overigens erg rustig in het huis omdat alle kinderen dit jaar voor het eerst bij hun pleeggezinnen zitten. Kumari vind het maar stil in huis en zal blij zijn als de kinderen over 10 dagen terug zijn. Ik vind het overigens al wel gezellig in huis want de kinderen van Kumari en Xavier zijn wel thuis en Babeloo (volgens mij heb ik zijn naam nu nog verkeerd geschreven :P)(7 jaar) wil gelijk al allemaal spelletje met de miss doen :D En ook Priya (21 jaar) is erg gezellig om mee te kletsen.

Maar weer even genoeg over mij, het project: De solar cooker heeft het vliegtuig dus goed overleeft en Kumari en Xavier waren erg onder de indruk bij het uitpakken (hebben we goed gedaan pap :D). Ik heb alle schroefjes en loszittende delen alweer vast gemaakt en morgen ga ik op zoek naar isolatie materiaal. Ik hoop dat ik hem morgen al even kan laten warmdraaien zodat alle kit en verf zijn zwarte rook even kan laten ontsnappen (volgens Arie komen er namelijk nogal wat dampen vrij).

Ik zal jullie op de hoogte houden.

wat zijn er toch een lieve mensen in nederland :D

Vlak voor vertrek heb ik bij WIDE opgevraagd hoeveel geld er was gestort en ik was heel erg blij verbaasd. Ik kan jullie met grote vreugde mededelen dat er tot nu toe al 452,50 euro is overgemaakt door jullie; vrienden en familie. S4S vond mijn project ook erg leuk en zij hebben 270,- euro voor materiaalkosten geschonken. En zoals eerder genoemd ben ik door de GAMMA voor ruim 160 euro gesponsord in materialen en natuurlijk nog de stoffen van de markt. Ik ben heel erg blij dat iedereen mijn project net zo leuk en goed/nuttig vind als ik en wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het steunen van mijn project.

Nog maar 9 dagen

AHHHHHHHHH!!!!!! Nog maar anderhalve week en ik zit in India. Donderdag nog bij de fysio langs geweest vanwege nekklachten. Zijn professionele oordeel: je hebt last van stress! :P Maar goed.

Hoewel er nog veel gedaan moet worden is er ook al veel gedaan en gebeurd. Sinds ik de werkende solar cooker die WIDE al een tijdje in bezit had zelf thuis heb, ben ik uit gaan zoeken wie dit apparaat toch had gemaakt. Al snel ben ik hierdoor bij Arie de Ruiter in Sliedrecht terecht gekomen en hij heeft mij laten zien hoe hij het ontwerp van een Engelse natuurkundige zelf kundig in elkaar zet met tweedehands materialen. Hij koopt zelf vrij weinig materialen in, maar maakt hierbij handig gebruik van posterdrukkerijen en de kringloopwinkel, waar zijn vrouw ook nog eens vrijwilliger is. Het is geweldig om te zien hoe veel plezier en hart Arie in het maken van de solar cookers steekt. Hij liet me zien hoe hij de alluminium drukplaten van de posters verwerkt tot heuse binnenbakken voor de cookers en hoe de rest van de cooker zo simpel mogelijk tot een geheel wordt gemaakt. Hij had erg veel vertrouwen in mijn ambities (nog meer dan ik) en wilde met het geven van twee extra binnenbakken de kans geven om ook nog twee nieuwe solar cookers in India te gaan bouwen. Ik hoop dan ook erg dat ik hier nog de kans voor krijg, ik heb namelijk van veel mensen gehoord dat alles heeeeeeel heeeeeel heeeeel lang duurt in India. Naja we zullen zien.

Aangezien de solar cooker met zijn 25 kilo toch wel erg aan de zware kant was en meer dan de helft van mijn 40 kilo aan bagage in nam, heeft mijn vader me dit weekend geholpen met het maken van een lichter raam met een lichter frame en in plaats van glas polycarbonaat. Owkee ik heb meer mijn vader geholpen met het maken van een lichter raam :P We hebben met deze hele klus ervoor gezorgd dat het hele raam nu 5 kilo lichter is. En met wat andere kleinere aanpassingen is de solar cooker daarmee nu op een totaal gewicht van onder de 15 kilo gekomen. De materialen die we voor deze klus nodig hadden heb ik zeer genereus gesponsord gekregen door GAMMA Delft. Het kwam in totaal, vooral door de polycarbonaatplaat, op ruim 160 euro te staan en ik ben dan ook erg blij dat Renier Bormans en John van Beek, van de GAMMA Delft, mijn project wilde steunen. Nu moet ik alleen nog even een mooie manier vinden om een goed GAMMA logo op de solar cooker te schilderen. En dat de cooker nu veel lichter is is heel mooi omdat ik nu meer kinderkleding mee kan nemen naar India.

Ook wil ik als ik daar ben graag iets leuks doen met de kinderen van het weeshuis en daarom heb ik bedacht dat ik knuffeltjes met ze kan gaan maken. Zo hoop ik ze niet alleen een leuke middag te bezorgen waarin ze zelf bezig kunnen zijn, maar ze ook nog een knuffel te ‘geven’ die er voor zorgt dat ze allemaal een ‘speeltje’ voor zichzelf hebben. Nou heb ik nog kussenvulling liggen en die ga ik dan ook meenemen, maar voor ‘echte’ knuffel heb je toch echt stof nodig. Aangezien ik uitga van het maken van 30 zakdoekpoppetjes komt hier dus aardig wat stof bij kijken. (ow nog even tussendoor, ik wil stoffen meenemen omdat ik hoorde dat in India niet echt van die T-shirt stof te verkrijgen is, maar meer stugge stoffen en ik wil toch wel graag dat de knuffeltjes knuffelbaar worden :D) Voor deze stoffen ben ik dan ook langs de donderdagmarkt in Delft gegaan. Hier heb ik van mijn, nu  nog favorietere, stoffenkraam van Dimitri een flinke tas met stof gekregen om leuke poppetjes van te kunnen maken. Dus daar was ik natuurlijk ook heel erg blij mee, en ik hoop de kinderen in India straks ook.

Van de week heb ik al een gesprek gehad met Students 4 Sustainability, S4S die mij en mijn project erg ambitieus vinden, maar er enthousiast over zijn.  Ook zij gaan deze week nog kijken naar eventuele sponsoring van bouwmaterialen in India. Ik hoop dat dit allemaal goed gaat want dat zou betekenen dat ik ook de twee nieuwe solar cookers kan gaan bouwen. Wat voor nog meer besparing van gas zou gaan zorgen. Wel moet ik toegeven dat mijn project steeds weer wat ambitieuzer wordt naarmate de tijd verstrijkt. Ik wil nu zelf gaan proberen de kinderen in het weeshuis een soort van les te gaan geven in zonne-energie en straling, en wil gaan kijken of het mogelijk is meer mensen in de regio enthousiast te krijgen voor het koken op zonne-warmte. We kijken wel hoe ver ik precies kom, maar aan mij zal het niet liggen :P Mijn projectplan is dus weer iets aangepast en ik zal zo meteen ook deze versie op deze blog laten verschijnen.